Earthquake Bird: vlakke whodunit

Tokio, 1989. Wie heeft Lily Bridges vermoord? Het is de vraag die al vanaf de eerste luttele seconden van de thriller Earthquake Bird naar voren komt.

Je duikt midden in het mysterie wanneer de camera zich richt op de introverte Zweedse ex-pat Lucy Fly (Alicia Vikander, Ex Machina) die wordt opgeroepen voor ondervraging door de Japanse politie. De zacht sprekende vertaler woont al meer dan vijf jaar in Japan, en leidt een rustig leven waarbij ze in haar vrije tijd cello speelt in een strijkkwartet. Een toevallige ontmoeting met de enigmatische fotograaf Teji (Naoki Kobayashi, Tatara Samurai) brengt een welkome rimpeling in de stilte van haar bestaan. Het duo vult elkaars eigenaardigheden aan, omdat ze eerlijkheid en authenticiteit in hun relatie bevorderen. De prille relatie wordt op de proef gesteld wanneer Lucy’s vriend Bob (Jack Huston, Boardwalk Empire) vraagt of ze een nieuwkomer, de extraverte Lily (Riley Keough, American Honey), kan opvangen.

‘De dood volgt me overal, dat is altijd zo geweest’, merkt Lucy op over de deken van somberheid die om haar heen hangt. Scenarioschrijver en regisseur Wash Westmoreland toont het ingewikkelde web van lust, wantrouwen en bedrog dat Lucy meesleept in de leegte. Middels flashbacks zie je hoe de onwaarschijnlijke vriendschap tussen de vrouwen ontstaat en hoe deze relatie afbrokkelt.

Door Lucy’s ogen zie je Tokio als een mooie maar sombere plek. Een omgeving waarin ze gedijt omdat ze troost vindt in regels, orde en regelmaat. De jonge vrouw lijkt te vluchten voor haar persoonlijke demonen. Toch schuilt er vurigheid achter haar flinterdunne masker van stoïcisme. Dit komt tot uiting wanneer Lucy als een wervelwind in haar leven komt, en haar fragiele evenwicht verkruimelt.

Westmoreland maakte eerder films gecentreerd rondom gecompliceerde vrouwen die in een persoonlijke gevangenis zitten, zie de prachtrol van Julianne Moore als een vrouw in het beginnende stadium van alzheimer in Still Alice. Hier is zijn scenario  gebaseerd op de gelijknamige roman van de Britse schrijver Susanna Jones. Het geadapteerde script wankelt tussen uitersten doordat het vaak zweeft van scène naar scène en geen coherent of volledig bevredigend verhaal weergeeft – zo verzinkt het in voorspelbaarheid.

Vikander speelt haar karakter ingetogen en klein. Toch komt ze vooral tot leven op het scherm wanneer ze geconfronteerd wordt met Keough - al is Kobayashi solide in zijn eerste Engelssprekende rol. De film maakt geen verpletterende indruk omdat Westmoreland meer geïnteresseerd lijkt in Lucy’s gedachtegang, dan om het mysterie voor de kijker op te wekken.

Earthquake Bird levert geen opwindende schokken op, maar blijkt eerder ietwat traag en cerebraal. Het is een film die je vermaakt, maar na de aftiteling niet beklijft.