De vriendschap van Louis van Baar en Martin Garrix in beeld

Momenten van rust zijn het hele jaar door zeldzaam voor dj’s in het topsegment, maar de zomers bestaan al helemaal uit vliegen, draaien en door. Hoe heerlijk zijn die kleine momenten dus, waarop de ontspanning er mag zijn. Even dan. Zoals eerder op deze dag, in Sion – een plaatsje van niks in Zwitserland. Van Baar: ‘Dit was zo’n moment in de agenda waar ik niet zoveel van had verwacht, maar de locatie bleek extreem mooi. Tussen alle chaos in de zomer, zaten we hier ineens in de Alpen. Koel, rustig, prachtig.’

Even adem dus, maar ook Sion moest uit z’n plaat. En daar, temidden van dat ontspannen gebergte, schoot Van Baar onverwacht raak. ‘Die vlammen, zijn silhouet. Zie je het? Het klopt precies. Lucky shot? Daar geloof ik niet in. De kunst is om overal, altijd te proberen om iets unieks te maken. Soms staat Martijn ergens onder een lullig tentje te draaien, dan baal ik wel. Ziet er niet uit natuurlijk. Maar in deze foto kwam het allemaal perfect samen.’

Optreden in Sion (Zwitersland)

Gewoon twee vrienden, als twee vrienden naast elkaar. Toevallig wel twee vrienden op een superjacht in Ibiza, maar toch: hier komt het op neer: vriendschap. Dat is de reden dat Van Baar de foto’s kan maken die hij maakt. Dat hij zo dichtbij mag komen. Dat hij soms niet Martin Garrix fotografeert, maar ook Martijn Garritsen. Zo groeide dat, nadat ze elkaar vijf jaar geleden voor het eerst tegenkwamen bij een optreden.

Van Baar: ‘Dat was meteen gezellig. De hele avond fun gemaakt, en daarna zagen we elkaar steeds vaker. Tot hij me vroeg om foto’s te komen maken bij optredens van hem. Eerst in Oostenrijk, toen eentje in Portugal. Ze vonden de foto’s tof, maar waren ook onder de indruk van hoe snel ik ze kon sturen. Nadat ik z’n vaste avond op Ibiza had gedaan, vroeg hij: wat doe je de rest van de zomer? Ik zou de volgende dag terugvliegen, maar daar ging een streep door. Ik ben de hele zomer mee geweest. En nu nog steeds. Als fotograaf en als vriend.’

Op een jacht in Ibiza

Meestal is er tijd te weinig, maar áls de agenda een lege pagina heeft, dan wordt-ie ingekleurd met verve. Zoals hier, in Miami. Van Baar: ‘We werden uitgenodigd voor een helikoptertour. Twee helikopters de lucht in, dus ik zag kansen als fotograaf: een foto van Martijn in zo’n helikopter, die wil je wel even maken dan. Maar dat bleek nog niet zo makkelijk. Door het glas heen kun je niet fotograferen, dus ik wilde graag de deur uit de helikopter hebben. Eerst uit die waar ik in zat, maar eigenlijk ook die andere, want anders zag ik nog steeds niks. Dat wilden ze niet, maar als ik iets wil, dan doe ik er alles aan. Net zo lang zeuren, totdat die deuren eruit gingen dus. En kijk: toch gelukt.’

Daar hangen ze dan, jongens nog, in helikopters boven Miami. Van Baar: ‘Dit is wel zo’n foto waarvan je denkt: eigenlijk slaat het nergens op, die dingen die we allemaal doen. Maar te gek toch. Als we even vrij hebben, maken we er gebruik van. Vakantie, al is het maar anderhalve dag.’

Helikoptervlucht boven Miami

En dit is waar het allemaal over gaat: de gekte, de massa’s mensen op de been. En niet alleen op de been, maar ook nog in vervoering. Oog in oog met hun idool, verafgoding op de gezichten. ‘Als zombies bijna,’ zegt Van Baar. ‘Hoe ze hier kijken, gehypnotiseerd. Of het went? Wennen is niet het woord, maar je leert er wel mee omgaan. Het ís er gewoon. En het wordt niet minder, eerder meer. Ik raak niet in paniek van die duizenden mensen, maar het wordt voor mijzelf ook gekker. Ik word steeds vaker herkend, kom steeds moeilijker het publiek door. Vreemd hoor, mensen willen nu ook met mij op de foto. Ik voel me dan net een soort pop, ik heb liever een gesprek. Na zo’n selfie voel je je toch een beetje gebruikt. Tenminste, ik dan.’

Waarmee hij maar zeggen wil: Martijn niet. ‘Hoe hij met iedereen op de foto gaat, de praatjes die hij maakt, de tijd die hij voor mensen neemt. Geloof me, hij is de aardigste superster die er is.’

Ergens in Spanje

Van Baar: ‘We brengen zoveel tijd door in vliegtuigen: het is echt vliegtuig in, vliegtuig uit. Vermoeiend natuurlijk, maar voor mij als fotograaf biedt het ook weleens kansen. De wereld vanuit de lucht, dat blijft iets bijzonders. Hier bijvoorbeeld, had ik natuurlijk een beetje geluk mee: precies door de wolken, de skyline van Chicago. Cool toch? En extra cool omdat ik eigenlijk baalde die dag, want we hadden helemaal geen tijd om de stad te zien. Dat wilde ik graag, maar we moesten na de show meteen weg. Zo gaat het bijna altijd. Je bent er wel, maar eigenlijk ben je er ook niet. Maar gelukkig pakte ik toen deze foto nog mee, had ik meteen de hele stad erop.’

En zo schiet hij vaker raak vanuit de lucht. Nog zo’n heel speciale: het Noorderlicht, vanuit de cockpit. ‘Die stond zo hoog op mijn lijstje. We mochten in de cockpit, dus toen vroeg ik de piloten ernaar. De zeiden: we maken je wel wakker als we het zien, het komt af en toe voorbij. En ja hoor, ergens boven Groenland was het raak. Zo bijzonder, dat was zo’n moment dat ik me weer even extra bevoorrecht voelde.’

Chicago door de wolken

Je zou het als Martin Garrix of in zijn kielzog bijna gaan denken: de wereld is een prachtige plek, bedoeld voor plaatjes draaien, plaatjes schieten en verder geen vuiltje aan de lucht. Dat de waarheid anders is, dat wéten ze wel, maar toch is het goed om jezelf daar af en toe van te doordringen. Van Baar: ‘Daarom gaan we op tour ook regelmatig langs bij goede doelen. Hier bijvoorbeeld, bij een SOS Kinderdorp in Kaapstad. Een deel van wat Martijn met zijn optreden van die dag verdiende, doneerde hij hieraan. Overigens: ze hebben in die dorpen vaak geen idee met wie ze te maken hebben. Maar dat maakt niet uit, mensen zijn toch super enthousiast. Dit jongetje bleef maar bij ons hangen. Leuk toch?’

Leuk ja, vooral omdat de omstandigheden in dit SOS Kinderdorp alles meevielen. En soms iets terug kunnen doen, dat voelt goed. ‘In Zuid-Amerika komen er weleens mensen naar me toe. Die vertellen dan dat ze zó’n fan zijn, maar nooit kaartjes kunnen betalen voor een concert. Dan zorgen we voor die kaartjes.’

Bezoek SOS Kinderdrop in Kaapstad