De Regenboogmoorden S01E01: relevante documentairereeks

In fascinerend drieluik koppelt documentairemaker Duco Coops twee moordzaken op een homo-ontmoetingsplek in de jaren 90 aan de wijze waarop Nederlanders destijds naar homoseksualiteit keken. 

Op 3 juli 1993 wordt in het Kralingse Bos in Rotterdam het stoffelijk overschot van Theo van Lente aangetroffen. Enkele weken later vinden omstanders het stoffelijk overschot van Hans Kapteijn. De twee blijken te zijn vermoord. De zaak wordt pas in 2015 opgelost nadat DNA-onderzoek leidt tot een dader. Een deel van het Kralingse Bos is in die tijd een cruiseplek voor homoseksuelen. Tot grote ergernis van omwonenden, die zich storen aan condooms en andere seksuele parafernalia die ze overdag in het gras aantreffen. Vakkundig schetst documentairemaker Duco Coops hoe er in die tijd een soort kloof bestaat tussen homo’s en de rest van Nederland.

Coops interviewde allerlei prominente mensen uit de homogemeenschap en koppelt de moordzaken aan de opmerkelijke wijze waarop wij Nederlanders in de jaren 90 nog naar homoseksualiteit keken. Dat is een goede zet: zo heerste er homofobie bij de politie en wordt dat aangehaald als een mogelijke reden waarom de zaak pas ruim 20 jaar later werd opgelost. Daarnaast schetsen geïnterviewden dat mannen die het bos betraden voor seksuele escapades echt niet aan politieagenten zouden melden als ze iets verdachts hadden gezien. Een officier van justitie spreekt van een gesloten wereld.

Een commentator illustreert even later nog eens het beeld dat men destijds had van homo’s: ‘Was dat niet voor rijke mensen en balletdansers?’ Een ander legt het verschil uit tussen tolerantie en acceptatie. De bespiegeling dat potenrammers destijds werden toegejuicht en tegenwoordig juist zelf zouden worden aangepakt is misschien wel het meest pregnant. Omdat Coops ook in zijn documentairereeks laat zien dat homofobie nog lang niet is uitgestorven.

De Regenboogmoorden, vanaf zaterdag 22 juli 2023 in zijn geheel bij Amazon Prime Video