De Luizenmoeder S02E04: allergieën, intoleranties en principes

Foto credits: AVROTROS

‘Jezus Christus!’ ‘En daar dan de geboorte van.’

Vraagje: zullen we in de tweede helft van seizoen twee ooit nog wat van het romantisch verhaallijntje tussen nieuwe moeder Hannah (Jennifer Hoffman) en conciërge Volkert (Henry van Loon) – ooit echt een koppel dat voor de opnames van het eerste seizoen uit elkaar ging – terug gaan zien? Niet dat Volkert en Juf Helma (Leny Breederveld) geen leuke komische dubbelact zijn - het bovengenoemde onderonsje komt ook van hen. Maar in het eerste seizoen werden Hannah en Volkert wel een beetje gebracht als de Dawn (Lucy Davis) en Tim (Martin Freeman) uit de Britse tv-serie The Office. Zelfs het feit dat Volkert aan het einde van het eerste seizoen al (nog) een vriendin bleek te hebben, leek geen al te groot obstakel.

In het tweede seizoen blijft de interactie tot nu toe beperkt tot het overhandigen van een ontluizingskitje aan het begin van aflevering één. (Over ontluizen gesproken, in het reclameblok voorafgaand aan deze aflevering zaten maar liefst twee reclames voor luizenmiddeltjes).

Maar goed, door naar het thema van de week. Dit seizoen is Sinterklaas maar even gelaten voor wat het is – al is er nog wel een kleine, helaas wel redelijk voorspelbare, referentie aan een Moorse roetveegkoning. Schooldirecteur Anton (Diederik Ebbinge) wil graag eens het échte verhaal van kerstmis vertellen: de geboorte van Jezus Christus.

Die aankondiging zet iedereen aan het denken over het geloof. Volkert en Juf Helma moeten er weinig van hebben, Nancy (Bianca Krijgsman) wil graag geloven dat er meer is tussen hemel en aarde – geen god overigens, maar een oerkracht – en Juf Ank (Ilse Warringa) blijkt al haar hele leven Jezus Christus (spreek uit: Gggristus, zoals Agggmed) in haar boezem te dragen en gaat helemaal los.

Zelfs het nieuwe (lees: enige) moslimgezin, dat we voor het laatst zagen in aflevering één, toen vader Karel (Arnoud Bos) de vader (Walid Benmbarek, Mocro Maffia , GTST) van Ahmed voor een terrorist aanzag, wordt twee minuten bij het kerstdebat betrokken, om daarna weer terug in de marge te worden geschoven. Uiteraard wel pas nadat Anton de ouders nog een half dozijn keer ongemerkt beledigd heeft (zo verbetert hij de moeder op hoe je ‘Koran’ uitspreekt) en hij hen een uiterst halfhartige belofte heeft gedaan ook aandacht te besteden aan de ramadan. Moeder Esma (Dunya Khayame, Klem ): ‘Het is toch goed als de kinderen van alles wat meekrijgen?’ Anton: ‘Tuurlijk! Absoluut! Maar nu nog even niet.’

De best gevonden grap is een heel terloopse. Nadat Antons baas een stokje heeft gestoken voor het opvoeren van het kerstspel – De Klimop is immers een openbare basisschool – moet zelfs de kerstboom het ontgelden. Dus zijn de kerstengelen en kerststerren in de boom aan het einde van de aflevering omgewisseld voor poep- en andere emoji’s.

Verder voelt aflevering vier, ‘Jezus in je hart’, toch vooral als een herbewerking van eerdere succesnummers. Volkert en Helma geven als Statler en Waldorf vanaf de zijlijn commentaar (‘Maria was echt een gigantische hoer, hoor!’), Nancy zoekt betekenis in het leven, Juf Ank is niet boos, maar vooral heel erg teleurgesteld in alle volwassenen om haar heen, en Anton laat zien dat er geen enkele ongemakkelijke sociale interactie is die hij niet nog ongemakkelijker kan maken. In de aflevering van vorige week probeerde hij, tevergeefs, donkere papa Kenneth (André Dongelmans) te charteren om op school te komen trommelen – dat zit immers in zijn cultuur. Nu ziet Anton Kenneth als de ideale vertolker van de Moorse koning Balthasar in het kerstspel. Kenneth moet er niets van hebben. ‘Geloof en homoseksualiteit is nu niet echt een lekkere combi.’ De wijze woorden van directeur Anton: ‘Balthasar was geen homo, hij was een Moor.’

Het leukste verhaallijntje – dat ook nog het meest doet denken aan de hoogtijdagen van seizoen één – komt deze aflevering van klassenouder Hannah. Aan haar de tot mislukken gedoemde taak het kerstdiner te organiseren, waarbij ieder kind iets lekkers te eten meebrengt, maar dan wel zonder melk, suiker, gluten, noten of dierlijk stremsel. Biologisch is een pre. Uiteindelijk laat Hannah ieder kind zijn of haar eigen kerstmaal meenemen. ‘Er zijn hier zoveel allergieën, intoleranties en principes!’, verzucht ze. De opmerking slaat natuurlijk op het eten, maar gaat ook prima op voor de mensen zelf.