Cyber Hell: Exposing an Internet Horror: makkelijk scoren

In 2019 krijgt de Zuid-Koreaanse journalist Kim Wan een tip: via de applicatie Telegram zouden jonge vrouwen worden overreden om tijdens liveshows op de chat naaktfoto’s te delen. Kim stuit vervolgens op een groot netwerk. Ook andere journalisten beginnen een onderzoek. Dat doen ze steevast undercover, want het duurt in het geval van Kim niet lang voordat ze hem op het spoor zijn – waarna ze hem onder meer foto’s van zijn kinderen sturen. Oftewel, ze hebben hem in de gaten. Niettemin weten de journalisten gezamenlijk uiteindelijk de daders te ontmaskeren, die lange celstraffen krijgen.

Dat is dan ook de ietwat gemakkelijke conclusie die in Cyber Hell: Exposing an Internet Horror wordt getrokken: onderzoeksjournalistiek is belangrijker dan ooit. Documentairemaker Choi Jin-Seong gaat nauwelijks in op man-vrouwverhoudingen in Zuid-Korea, op de maatschappelijke context of op de perceptie van vrouwen in zijn land. Was er bijvoorbeeld een reden dat dit soort wanstaltigheden zich toen voordeden in Zuid-Korea? Zijn er globaal meer voorbeelden te noemen? In plaats daarvan kiest Choi voor sfeervolle reconstructies, en dat is eigenlijk weer makkelijk scoren. Laat de realiteit eruitzien als een film en je bent er.

Vooral storend aan de documentaire, die eigenlijk dus gewoon een true-crime-reportage is, is dat de maker, aan de hand van talking heads, het verhaal van a tot z behandelt. Het lijkt alsof Choi het belangrijker vindt dat de kijker alle informatie goed opslurpt – zoals bij nieuwsvoorziening gebruikelijk is – dan dat hij de kijker onderdompelt in een visuele kijkervaring. Sterker nog: Cyber Hell: Exposing an Internet Horror is inwisselbaar met een keur aan andere generiek ogende titels die momenteel bij Netflix te zien is.