Column Sinan Can: Aziz

Een tijdje geleden was ik te gast bij Humberto Tan waar werd stilgestaan bij de 50-jarige nagedachtenis van Martin Luther Kings I have dream-toespraak. Ik vertelde over mijn eigen grote droom. Al lange tijd heb ik de vurige wens om een kinderdorp te stichten ergens in het Midden-Oosten. Het klinkt een beetje dramatisch, maar het is de laatste wens die ik in dit leven heb. Ik ben al een tijdje met een paar vrienden bezig met een stichting, alles is gereed om te starten met dit grote project. Het enige ontbrekende stukje is een bankrekening van de Triodos, waar we al een jaar op wachten. Ik hoop dat ik ergens rond Kerstmis word verrast door de eigenzinnige bank. Waar de inspiratie voor een kinderdorp vandaan komt? Natuurlijk door de vele reizen die ik maakte in het gebied, maar de grootste inspiratiebron is de Turkse schrijver Aziz Nesin. Hij heeft in de jaren 70 in een buitenwijk van Istanbul een school en weeshuis laten bouwen waar kinderen konden wonen en onderwijs genieten. Hij overleed in 1995, maar het ‘kinderparadijs’, zoals het genoemd wordt, is er nog steeds. En wordt betaald uit zijn nalatenschap. Toen ik in 2002 in Istanbul woonde, heb ik het weeshuis bezocht. Het maakte een enorme indruk op me. Op een muur van de boerderij stond een gedicht:

Als ik nou heel hard zou huilen en zo zou huilen, kinderen, dat jullie niet meer zouden huilen

Als ik nou honger zou lijden en zo hongerlijden, kinderen, dat jullie geen honger meer hadden

Als ik nou dood zou gaan in plaats van jullie en er geen dood meer voor jullie zou zijn, en dat jullie zouden leven, kinderen

Na zijn overlijden wilde hij niet dat er een graf voor hem kwam. Nesin liet in de nacht zeven kuilen graven in de tuin van het weeshuis en in een graf kwam zijn lichaam te liggen, waarna een bulldozer de boel gladtrok en niemand wist op welke plek hij precies lag. Maar hij maakte daarmee wél de belofte waar aan de kinderen: dat hij altijd dicht bij hen zou zijn. Hij heeft altijd gezegd: het weeshuis moet mij overleven, dan pas heb ik echt iets tastbaars en wezenlijks nagelaten. Dat is hem gelukt en dat is prachtig. Ik hoop dat ik mijn ultieme wens ook ooit kan verwezenlijken.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!