Column Sinan Can: Sven Ratzke

We hebben best veel gemeenschappelijke vrienden, komen allebei uit Nijmegen, zijn even oud en wonen niet heel ver van elkaar vandaan. Maar we hebben elkaar in de afgelopen 44 jaar nog nooit ontmoet. Afgelopen week was het zover: ik werd uitgenodigd voor een optreden van hem in de Nijmeegse Stadschouwburg. Op het podium stond een lange man in een bijzonder kostuum. Een entertainer pur sang, die goede verhalen afwisselde met goed gezongen liedjes van David Bowie.

De ruim anderhalf uur durende show verslapte nergens, je blijft kijken en luisteren naar deze rasartiest. Ik had al begrepen dat hij een fantastische performer was en was al na vijf minuten overtuigd van de kwaliteiten van Sven.

Na de show hebben we kennisgemaakt: vermoeid van de show plofte hij op de bank naast me neer. Waar kan het over gaan als twee Nijmegenaren elkaar ontmoetten? Sven Ratzke en ik hebben lang over kunst en cultuur gesproken en ja natuurlijk over David Bowie. En ik moet bekennen: naar Sven, begenadigde verhalenverteller met veel humor, blijf je luisteren. Een man die van zijn vak houdt en zijn werk serieus neemt. Hij vertelde met een grote glimlach dat hij zijn optredens steeds probeert te verbeteren en streeft naar perfectie. We raakten verder in gesprek terwijl het langzaam stiller werd in het theatercafé. De laatste gasten gingen weg, het personeel begon met de schoonmaak. We bleven lang zitten op een bankje en het werd een lang gesprek waarin ons beider geschiedenis van 44 jaar in een paar uur verteld moest worden. We hebben samen letterlijk het licht uitgedaan in de Nijmeegse Stadsschouwburg. Hij liep naar huis en ik stapte op mijn fiets in de wetenschap dat we elkaar snel weer zien.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!