Column Sinan Can: Suruç

Voor de nieuwe serie Op zoek naar het paradijs filmen we in Turkije, Syrië en Irak. We reizen door het gebied tussen de twee mythische rivieren de Eufraat en de Tigris; Mesopotamië zoals het al duizenden jaren wordt genoemd. Een gebied waar vaak om is gevochten.

We brengen ook een bezoek aan Suruç, een stadje in het zuiden van Turkije dat pal tegen de Syrische grens aan ligt. Het is een arm gebied waar overwegend Koerden wonen. Zoals eigenlijk overal waar we komen in het Midden-Oosten worden we ook hier enthousiast verwelkomd door grote groepen kinderen.

De nieuwsgierige mensjes willen alles weten, waar we vandaan komen, wat we aan het filmen zijn, enzovoort. Terwijl wij opnames en interviews doen loopt de hele meute achter ons aan en af en toe springt er een vrolijkerd voor de camera. De groep wordt met het uur groter en op een goed moment lopen we met dertig kinderen in de brandende zon door het verpauperde stadje. Na een tijdje haken er wat kinderen af, maar er is één jongen van twaalf, dertien jaar oud die bij ons blijft. Hij wendt zich tot me en vraagt in het Turks iets aan me, waarop ik in mijn steenkolen Koerdisch antwoord geef. Even is hij verbaasd dat ik in zijn moedertaal antwoord. De jongen vertelt dat hij graag onderzoeksjournalist en documentairemaker wil worden en zegt dat met zoveel overtuiging dat hij het uiteindelijk gaat worden ook, denk ik, hoop ik.

Toen ik twaalf was dacht ik nog helemaal niet aan de toekomst, maar de kinderen hier, die in grote armoede en onzekerheid opgroeien, hebben kleurrijke dromen, prachtige wensen en de hoop op een mooie toekomst. De tiener wiens naam ik helaas ben vergeten, houdt ook nog de kinderen die te enthousiast zijn in toom. Een natuurlijk leider met vriendelijk en liefdevol gezag én een toekomstdroom. Waar hij vol overtuiging in gelooft. We nemen afscheid, ik ga achter in het busje zitten en we rijden langzaam weg. De jongen rent achter het busje aan en tikt op het raam. Als we stoppen en ik de deur open geeft hij mij zijn tesbih, een rozenkransje, en zegt in het Koerdisch: ‘Ik hoop dat je me niet vergeet...’

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!