Column Sinan Can: Maria

Ik heb vaak geschreven en verteld over de liefdevolle en harmonieuze wijk in Nijmegen, Bottendaal, waar ik vandaan kom. Ik raak er maar niet over uitgepraat, ook al heb ik het al honderd keer verteld; het is een groot liefdesverhaal. Dat kan ook niet anders als je het geluk hebt gehad om hier geboren en getogen te zijn. Ik heb er nooit met enige vorm van racisme of uitsluiting te maken gehad en daar ben ik enorm dankbaar voor. Zo’n plek wens je elke kind met een migratieachtergrond toe. Al die mooie kleuren en geuren van het leven verzameld in een kleine wijk, met markante mensen die het leefbaar en liefdevol houden. Een van die mensen is mijn Bottendaalse tante Maria Engels, de energiekste en vrolijkste persoon van de wijk. Maria woont al 38 jaar in onze wijk en heeft mij zien opgroeien. Ze heeft lang een horecazaak gehad en werkt nu alweer ruim 25 jaar als schilder in haar eigen bedrijfje. Ze is de zeventig al ruim gepasseerd, maar als je haar ziet lijkt ze net vijftig. Ze werkt nog steeds als schilder, is ook nog dj in de weekenden en is heel actief in de LHBTIQ+-gemeenschap. Lieve Maria kwam er ruim 40 jaar geleden achter dat ze vrouwen iets meer liefheeft dan mannen. Ze heeft een groot hart. Haar geluksgevoel haalt ze uit het gelukkig maken van anderen. Ze geeft vooral liefde, tijd, aandacht en waar nodig materiële dingen. Als je het zwaar hebt, kun je altijd bij haar aankloppen – ze zal je altijd proberen te helpen.

Toen ik nog niet zo lang geleden verhuisde uit Bottendaal was het Maria die zei dat ik eigenlijk niet weg mocht uit deze wijk en ze protesteerde met een bloemetje. Nu ik er niet meer woon, fiets ik toch dagelijks door de wijk en vaak zie ik het vrolijke hoofd van Maria. Bottendaal is niet mooi omdat de huizen er mooi zijn, maar omdat de mensen er mooi zijn. En mensen die in deze wijk wonen of hebben gewoond weten dat. Nu ik een serie over kwetsbare wijken in Europa maak, zie ik andermaal hoe belangrijk het is om een wijk leefbaar en liefdevol te houden. Ik hoop dat Maria ouder dan honderd jaar wordt en nooit verhuist uit Bottendaal en dat ik haar nog vaak zie. De wijk kan haar niet missen. Goed dat je bestaat, Maria!

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!