Column Sinan Can: Mamadou

Onder een parasol zit een straatverkoper bij het oude bastion van Saint Remy in het centrum van de Sardijnse stad Cagliari.

Al enkele dagen zie ik deze man op dezelfde plek en elke keer probeert hij een parkeerplaats voor me te regelen. Met een grote lach maakt hij druk gebarend duidelijk dat er een vrije parkeerplek is. Nadat ik heb geparkeerd gaat hij weer op zijn vaste plek zitten. Hij wil geen geld of iets aan me verkopen. Verrassend; het zou niet meer dan normaal zijn om als straatverkoper iets te willen verkopen. Op de derde dag van mijn vakantie, vraag ik of hij iets met mij wil drinken bij het cafeetje verderop. Hij knikt en zegt dat zijn Engels niet heel goed is. Ik antwoord dat we met half-Engels, -Frans en -Italiaans er samen wel uitkomen.

Hij heet Mamadou, komt uit Senegal, is 32 jaar en komt uit een stadje in het binnenland genaamd Tiel. Ik vraag hem hoe je het schrijft en zie dat je het precies zo spelt als onze stad in de Betuwe. Ik vraag aan hem of er een connectie is met zijn stad en het stadje in Nederland. Hij kijkt me verbaasd aan en zegt dat hij dat niet weet. Mamadou is vanuit Senegal in de illegaliteit beland in Marseille. Daar kon hij nauwelijks fatsoenlijk werken. Een vriend die op Sardinië zat, tipte hem dat hier de mensen aardig zijn en er nog iets van solidariteit bestaat op dit eiland. Nu werkt Mamadou als straatverkoper in Cagliari. Hij verkoopt parasols, strandlakens en andere spulletjes voor op het strand. Want stranden hebben ze wel op Sardinië – misschien wel de mooiste van Europa. Mamadou zegt dat hij hier gelukkig is. Het beetje geld dat hij verdient, stuurt hij naar familie in Tiel. Als je niks te eten hebt, zijn er altijd mensen die hun eten met je delen, vertelt hij me. ‘Voor mij is het paradijs hier’, zegt hij met een grote glimlach en dan moet hij weer aan het werk. Hij neemt een laatste slok van zijn citroenlimonade en gaat weer op zijn plekje zitten.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!