Logo VARAgids
De VARAgids online heeft uitgelichte artikelen, allerlei winacties, podcasts en het tv-overzicht.

Column Sinan Can: Akbar

12-01-2021
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
77 keer bekeken
  •  
Sinan_prepr
Ik hou niet echt van shoppen. Maar als ik op reis ben en ik kom in gebieden waar je echt authentieke spullen kunt kopen, kan ik het toch niet laten. Zo heb je in de Afghaanse hoofdstad Kabul de befaamde Chicken street. Het is de Kalverstraat van Kabul, maar veel leuker en kleurrijker met allemaal kleine winkeltjes waar je van alles kunt kopen. Kruiden, tapijten, bloemen, handgemaakte souvenirs. Halverwege Chicken street, op een hoek, zit een antiekzaak die al 50 jaar bestaat. De eigenaar heet Akbar en samen met zijn zoon runt hij de zaak, die hij heeft overgenomen van zijn vader die al even geleden is overleden. Een prachtige winkel die lijkt te komen uit een sprookje van Duizend-en-een-nacht. Als je de enigszins verroeste deur een flinke dauw geeft, kom je in een zaak waar de spullen bedekt zijn onder een laag stof van vijftig jaar oud. Akbar, een man halverwege de vijftig, begeleidt ons naar de tweede verdieping. Het ligt er vol met mooie kannen en kruiken, oude lampen, tapijten, gewaden, traditionele schoenen, sieraden, oude wapens en prachtige koperen dienbladen. Akbar vertelt dat zijn vader al in de jaren 60 was begonnen met het verzamelen van spullen uit alle windstreken in Afghanistan. Alles wat hier ligt, heeft een verhaal, het ene nog waanzinniger dan het andere. Ik sta samen met cameraman Bruce Amende te luisteren en we kijken onze ogen uit. Uren hebben we vertoefd in de zaak, als twee blije kinderen in een snoepwinkel. Er stond zoveel moois dat we geen keuze konden maken wat we mee zouden nemen naar Nederland. Op dat moment vroeg Akbar met een glimlach: ‘Wil je deze zaak niet overnemen van mij?’. Ik zou niets liever doen in plaats van alles naar Nederland verplaatsen. Uiteindelijk koop ik een tapijt en een oude wereldbol, Bruce koopt ook een tapijt en een koperen dienblad. ‘De volgende keer kom ik met een lege koffer,’ zeg ik. Hij lacht en zegt dat ik altijd welkom ben. Ik bedank hem en leg uit dat die koffer niet bedoeld is om spullen te vervoeren, maar om hem mee te nemen zodat hij ons de verhalen kan vertellen van de spullen en de mensen van Afghanistan.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!

Meer over:

#artikelen
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief