Column: Komt de erotische thriller terug?

Foto credits: Paramount Pictures

Onlangs las ik het nieuws dat er een televisie-remake wordt gemaakt van de erotische thriller Fatal Attraction (1987). In de Verenigde Staten verschijnt deze in april bij streamingdienst Paramount+. De makers noemen hun project een ‘diepgravende duik in' en ‘een vergroting van' de filmklassieker. Ik dacht meteen: dat lijkt me niet zo’n goed idee. En hoe ziet dat eruit? Betekent dat meer seks in beeld? Meer intriges? Meer affaires? De oorspronkelijke film draait om een vrouw (Glenn Close) die een romance begint met een gehuwde man (Michael Douglas). Als de man een einde wil maken aan het gescharrel dan staat de vrouw hem dit niet toe: zij is intussen geobsedeerd geraakt door haar bedpartner.

Wordt dit verhaal uitgesmeerd over acht afleveringen? Is dat wat de makers met ‘vergroting’ bedoelen? Dat de man urenlang probeert te voorkomen dat zijn echtgenote achter de affaire komt? Lijkt me niet zo boeiend. We moeten misschien af van het idee dat elke film zich leent voor een televisieremake. En ook af van het idee dat film en televisie twee bijna identieke media zijn. Veel films proberen in 120 minuten een boodschap voor het voetlicht te brengen. Televisieseries doen dat soms pas na enkele seizoenen en uren aan afleveringen. Sowieso lijkt het erop dat streamingdiensten als Paramount+ liever oude wijn in nieuwe zakken gieten dan investeren in nieuwe ideeën.

Dat is jammer: waar is de Adrian Lyne (de maker van Fatal Attraction die ervoor zorgde dat erotische thrillers korte tijd salonfähig werden, ruwweg tot Paul Verhoevens Basic Instinct uit 1992) van nu? Een gretige film- of televisiemaker die nadrukkelijk iets wil doen met die gevaarlijke combinatie van seks en jaloezie? Die misschien ook een ander beeld heeft van seksuele verhoudingen? De tijdens zijn immers veranderd. En de erotische thriller heeft aan populariteit ingeboet. Terwijl kijkers er wel naar snakken. Zie bijvoorbeeld Lyne’s laatste project Deep Water  (2022), een vehikel voor Ben Affleck en Ana de Armas dat in Nederland bij Prime Video te zien is en direct na de release naar verluidt goed werd bekeken.

De tijden zijn niettemin ook in een ander opzicht veranderd: tegenwoordig moet er op de set tijdens naaktscènes een zogeheten intimiteitscoördinator aanwezig zijn. Zorgt dat ervoor dat film- en televisiemakers terughoudender zijn als het gaat om seks in hun werk? Geen idee. In die zin is het juist wel goed dat Fatal Attraction in een televisiejasje wordt gestoken.

Zodat ook nieuwe kijkers kennismaken met een genre dat ooit floreerde. Met films die, als je ze nu terugkijkt, misschien tamelijk misogyn ogen. Dat geldt ook voor Lyne’s klassieker: de vrouw (Close’ personage) wordt daarin enigszins neergezet als de kwade kracht. Terwijl de man moedwillig met haar vrijt. Het valt te benieuwen wat de makers van de televisieserie met deze asymmetrie doen. En natuurlijk hoop ik dat ik ernaast zit met mijn voorspelling, en dat de acht afleveringen juíst een legitimering zijn voor het ‘vergroten’ van een speelfilm. Al is het zodat de erotische thriller een rentree zal beleven. Het blijft een van de spannendste genres.