Column: er draait weer een blockbuster

Deze week gaat voor het eerst sinds het begin van de coronacrisis een onvervalste blockbuster in première. Ik heb het over Tenet, de nieuwste film van Christopher Nolan. Een ‘totale mindfuck’, aldus een recensent. De film – die draait om een ‘protagonist’ die de wereld wil redden -  is al enige tijd klaar, maar Nolan en de zijnen zochten naar een goed moment om hem uit te brengen. Tenet heeft namelijk zo’n 225 miljoen dollar gekost; geld dat logischerwijs terugverdiend moet worden. Dat gaat nogal moeilijk, gezien het feit dat in de Verenigde Staten veel cinema’s zijn gesloten.

In Nederland zijn volle zalen vooralsnog ook een utopie. Het anderhalvemeterprotocol blijft roet in het eten gooien. Dat hoeft overigens geen obstakel te zijn. Naar verluidt gaat Nolan ervan uit dat zijn thriller evenwel genoeg publiek trekt. Zoals gezegd: het is straks min of meer de enige grote productie die zal draaien. De première van Tenet laat zich dan ook omschrijven als een lakmoesproef voor de bioscoopsector. Moeten peperdure films voortaan nog wel een exclusieve bioscooprelease krijgen? Of zien we voortaan een trend waarin – zie ook mijn vorige column over de Disney-film Mulan – we de hoofdprijs moeten betalen om een film thuis te kunnen streamen?

Bij films van Nolan is dit overigens uit den boze. De Brit is een purist, filmt (nog) op celluloid, en eist dat z’n werk op het grootste doek van de bioscoop wordt vertoond. Oftewel: hij staat sympathiek tegenover de bioscoopketens. Daarbij mag ook gezegd worden dat voor elk kaartje dat naar Tenet gaat een percentage in zijn portemonnee belandt. Nolan heeft er dus baat bij dat Tenet nu en niet bijvoorbeeld aankomend voorjaar – als  er een vaccin is en men weer en masse Hollywoodfilms komt zien in de bioscopen – in première gaat. En cinefielen smachten ernaar.

Mijn timeline op Twitter werd de afgelopen maanden overspoeld met speculaties over Tenet. Wanneer kunnen we hem zien? Hoe zit het met het gesteggel over releasedata en geld? Is het een thematisch vervolg op Inception (2010)? Ik ergerde me kapot: het over-analyseren van nietszeggende nieuwtjes. Alsof de film werd vergeleken met de komst van een profeet. Ik plaatste enkele tweets waarin ik mijn ongenoegen uitte. Maar toen de releasedata eenmaal werden geopenbaard kocht ik toch een kaartje. Je wilt toch later je nageslacht kunnen melden dat je midden in een pandemie de kans om een potentieel meesterwerk te zien met beide handen aangreep.

Hoewel ik natuurlijk ook gewoon hypocriet ben. Niettemin schrijf ik deze column omdat er vorige week bij het ezine Indiewire een artikel verscheen met de titel ‘Hollywood Faces The Hardest Truth: Movies Are No Longer King’ waaruit blijkt dat filmstudio’s aan macht inboeten, terwijl streamingdiensten als Netflix meer grip krijgen op de filmmarkt. Het zou in de toekomst dus weleens zo kunnen zijn dat Nolan problemen krijgt met het financieren van zijn films, omdat hij per se wil dat ze in de bioscoop worden vertoond. En geen geld is geen film. Ook daarom koop ik een kaartje. Opdat niet alles gestreamd hoeft te worden.