Column Claudia de Breij: Herhaling

‘Action, action, action,’ zei Mark Rutte.

Hij speechte op de klimaattop in Glasgow. Boris Johnson had zojuist gezegd dat de tijd van blablabla voorbij was, en nu vertelde Mark Rutte wat ervoor in de plaats kwam.

Van blablabla naar action, action, action.

Het zijn nog steeds drie herhaalde, identieke klanken, maar het is een begin en een mens moet hoop houden. Het feit dat onze premier überhaupt zonder mitsen en maren praat over het klimaat is al een verademing na klassiekers als ‘bouwen, bouwen, bouwen’. Wat is dat met politici en drie keer herhalen wat je zegt? 

In de retorica is het een beproefd recept. Alles werkt beter in drieën. Maar dan wel met kleine variaties, met een opbouw, met rijm of betekenis. ‘Government of the people, by the people, for the people.’ ‘Action action action’ en ‘bouwen bouwen bouwen’ doen dat niet. Ze zijn net zo leeg als ‘testen testen testen’. Je kan iets wel drie keer zeggen, maar als je het vervolgens niet doet, gebeurt er niks. Alsof al die politici als kind iets te vaak voor de VHS-recorder hebben gezeten om Assepoester te kijken. Daar werkte het toch?

De lieve petemoei, die blauwe fee, die alleen maar hoefde te zeggen ‘bippidi boppidi boo’, met haar toverstokje zwaaide en bam, daar was een pompoen veranderd in een koets en werden muizen prachtige paarden. Misschien denkt Daniel Koerhuis, het Tweede Kamerlid van de VVD dat het tot zijn lijfspreuk heeft gemaakt, wel dat het zo werkt. ‘Bouwen, bouwen, bouwen’ roepen, met in zijn geval geen toverstokje maar zo’n fijne gele bouwhelm als magisch attribuut, en hop, daar staat een woonwijk! Niks aan de hand met stikstof, geen enkele belemmering om te bouwen in het groene hart, geen gedoe met huisjesmelkers die de boel opkopen voor starters het kunnen doen om het vervolgens veel te duur aan ze te verhuren, gewoon ‘bippidi boppidi bouwen’ en daar staan de huizen!

‘Testen, testen, testen’, ook zo’n gouden hit. Als Hugo het maar herhaalt dan gaan al die mensen thuis automatisch stokjes in hun neuzen duwen, daar krijgen ze dan spontaan heel veel zin in. En of ze nou positief of negatief testen, ze blijven hoe dan ook volcontinu met een mondkapje op in hun elle-boog niezen om daarna weer hun handen te wassen. Op anderhalve meter afstand. Het klinkt lekker, ‘testen, testen, testen’, maar als je in werkelijkheid niet je beleid maakt op het aantal besmettingen, maar op het aantal ziekenhuisopnamen, was ‘bedden, bedden, bedden’ misschien een eerlijker credo geweest.

‘Action, action, action’, het klinkt een beetje alsof de premier reclame maakt voor een heel goedkope winkelketen, maar het is een begin. Het ‘action, action, action’ van Mark Rutte is voorlopig nog een klassiek voorbeeld van ‘geen daden, maar woorden’, maar ik hou hoop.

Met de mensen van Urgenda en Mileudefensie en hun succesvolle rechtzaken, met de groene activisten onder de aandeelhouders van Shell als toverstokje om de actie mee uit te voeren zijn we nog niet verloren. 

Action, action, action! 

Meer Claudia de Breij? Lees iedere week haar column in de VARAgids!