Column Claudia de Breij: Brood

Ben je ook weleens een beetje overwerkt (geweest)? Ik moest onlangs constateren dat ik dat was. Alles afzeggen, slapen, beetje simmen op de bank, af en toe een massage. 

Oh ja, en nadenken ook, en goed op je ademhaling letten vooral. Tot zover de meest voor de hand liggende tips. Maar ik heb er eentje bij ontdekt, en hiermee kan ook de (nog net niet) overwerkte lezer zijn voordeel doen: ga brood bakken!

Toegegeven, het is niet het meest sexy advies dat ik kan geven, maar het werkt wel. Je hebt er helemaal geen broodbakmachines
voor nodig – hoewel je die vast voor een prikkie op Marktplaats kunt scoren omdat iedereen die zo’n ding heeft gekocht tijdens corona er inmiddels wel vanaf wil. Maar het hoeft niet. Sterker nog, het is leuker zonder. Brood bakken kan je zelf, zonder machines. Alleen een oven en je handen. Oh en meel. En bloem. En gist. En zo’n geinig klein rijsmandje, oh en zo’n bakkersmesje is ook wel echt leuk.

Broodbakken kun je zo hysterisch met gadgets overladen doen als je zelf wilt. Maar het hóeft niet. Gewoon een kom, ingrediënten en een schoon werkblad (spreek dit uit met het accent van Robèrt van Beckhoven) en je bent er. En waarom, vraag je je af, is dat broodbakken dan vooral zo fijn voor het overprikkelde brein? Daar zijn drie redenen voor. Ten eerste: het haalt de haast uit je dag. Brood heeft tijd nodig. Eerst moet je een deegje maken, dat ook weer eindeloos moet rusten en rijzen. Gedoe met kneden en genoeg water en gist en bloem. Een behoorlijke workout voor de bovenarmen (trek hierbij bij warm weer eventueel een mouwloos hemdje bij aan en broodbakken wordt ineens tóch nog een sexy hobby). Soms doe je iets verkeerd in de verhoudingen en dan wordt het een plakkerige bende. Een perfecte metafoor voor het echte leven met alle doodvermoeiende sociale interacties waardoor je hier nu terecht bent gekomen, achter je aanrecht, met je overprikkelde brein en je deeg. De eerste keren dat dat gebeurde, wilde ik nog bozig het bijltje erbij neergooien, tot ik dacht aan Heel Holland bakt.

Daar zie je kandidaten continu mopperend boven een deegje roepen ‘deze gooi ik weg’ en daarna monter bloem bij de buren lenen om opnieuw te beginnen. Dat is de tweede reden dat broodbakken zo heilzaam is: het laat je heel concreet omgaan met falen en slagen. En leert je dat het verschil daartussen niet zo groot is. Iets ging toevallig precies goed, of net niet. En als dat laatste het geval is, begin je opnieuw. 

En dan de derde reden: als het dan klaar is, en eetbaar, komt er niets minder dan een overwinning uit de oven. De kinderen (indien aanwezig) prijzen je de hemel in want het is superlekker – alleen op dag één dus zorg dat ze het dan gelijk opeten. Vanaf dag twee begrijp je waarom de bakker en de supermarkt er allerlei conserveringsmiddelen ingooien. Op dag drie kun je elkaar er de hersens mee inslaan, maar dat doe je niet omdat je met de dag lekkerder in je vel zit. Je bent zelf een brood: ‘You need to rest in order to rise’.