Clark S01E01-04: Bill Skarsgård is onweerstaanbaar als Zweedse topcrimineel

‘Als ik niet de allerbeste kon zijn, dan maar de beste van de slechtsten.’ Clark Olofsson is een Zweedse crimineel die ongeveer de helft van zijn leven in de gevangenis zat voor poging tot moord, mishandeling, drugshandel en bankovervallen. De 75-jarige bankovervaller woont nu in België en werd wereldberoemd door de Norrmalmstorg-bankoverval in 1973, waarna de term ‘stockholmsyndroom’ het leven in werd geroepen – het fenomeen waarbij gijzelaars sympathie krijgen voor de dader.

In de miniserie Clark  – gebaseerd op de waarheid en leugens – is te zien hoe Zweden als een blok voor zijn charmes viel. Bill Skarsgård ( Hemlock Grove , It ) portretteert de charismatische topcrimineel fenomenaal. Clark wordt vanuit het perspectief van de crimineel verteld en dus worden zijn leven en misdaden verheerlijkt, maar regisseur Jonas Åkerlund – en vooral Skarsgård – weten ook zijn donkere kanten door te laten sijpelen.

Clark heeft sinds hij een kind is een fascinatie voor vrouwen en vrijheid. Hij weet al jong hoe hij meer geld kan verdienen dan zijn alcoholverslaafde vader, door controversiële handeltjes op te zetten. Wanneer hij in de gevangenis belandt, ontsnapt hij, maar niet veel later wordt hij weer opgepakt. In de gevangenis ontmoet hij de feministische Maria (Hanna Björn) met wie hij zich verloofd en die hem op ideeën brengt om beroemd te worden. Hij groeit uit tot een beruchte bankovervaller die zijn magnetische persoonlijkheid weet in te zetten om zijn medegevangenen aan te zetten tot hongerstakingen in alle Zweedse gevangenissen.

Dat hij nu verloofd is, weerhoudt hem niet van het hebben van heel veel sekscapades. Rechercheur Tommy (Vilhelm Blomgren) in het bijzonder trapt niet in zijn mooie praatjes en zit hem constant op de hielen. Zijn criminele carrière voert hem ook naar Beiroet waar hij hasj in sinaasappels exporteert naar Zweden. Ook is in de serie te zien hoe de befaamde Norrmalmstorg-bankoverval in zijn werk ging.

Cinematografisch is de serie ook een ware beleving. Naast de sepia-achtige tinten om de sfeer van de jaren 60 en 70 te creëren, zijn er ook zwart-wit beelden om Clarks jeugd te verbeelden en animaties die soms zijn gedachten visualiseren.

Clark is een chaotische serie, maar de magnetische en tegelijkertijd arrogante en onaangename Clark maakt het verhaal bizar en onwerkelijk, terwijl het fictieve verhaal wel ook op waarheden (uit zijn autobiografie) is gebaseerd.