© VRT
Tweede deel van drama over Belgische diender die op het platteland van West-Vlaanderen belandt oogt opnieuw soapy en clichématig.
Actrice Maaike Cafmeyer kruipt in het tweede seizoen opnieuw in de huid van het titelpersonage: een diender die vanuit de grote stad terechtkomt in het West-Vlaamse Loveringem. Na alle perikelen uit het eerste deel blijkt dat de korpschef Chantal (Cafmeyer) wil vervangen. Maar Cafmeyer speelt de vastberadenheid zelve; haar personage wil zich herpakken. Bovendien lijkt ze het in West-Vlaanderen wel naar haar zin te hebben. En als er wel problemen zijn dan worden die zoals gewoonlijk uitgesproken in de taverne ‘de Miserie’. Daar schijnt de spaghetti, aldus Chantal, behoorlijk goed te zijn.
Zodoende kreeg Chantal een vervolg. Ditmaal begint het seizoen met een moord op een boerenerf. Daarop worden de cowboys, of de sheriffs, binnengevlogen. Want wie als politieagent werkt op het West-Vlaamse platteland, kleedt zich als een revolverheld. Uit Vlaamse recensies blijkt overigens dat Chantal een behoorlijk waarheidsgetrouw beeld schetst van het leven in de Belgische periferie. Daar gedragen mannen zich nog onbeschaamd seksistisch en worden vrouwen met carrièreambities met argusogen bekeken.
En zodra de personages met elkaar beginnen te converseren, dan versta je er, zeker als Nederlandse kijker, niets van. Maar dat is vast onderdeel van de insteek: het streven naar een zekere authenticiteit. Niettemin is Chantal voor de fijnproever. De serie oogt soapy, gefilmd in soft-focus met acteurs die iets te krampachtig ‘fucking’ uit hun mond laten komen. Kneuterig en knullig, zo laat het drama zich omschrijven. Bijna rijst de vraag: zijn het nu de stedelingen die vinden dat Chantal zo authentiek is of de dorpelingen?
Chantal S02, vanaf maandag 21 januari 2024 wekelijks bij VRT 1
Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief