Hóe kun je tegelijkertijd minister van Landbouw én Natuur zijn?

Hóe kun je tegelijkertijd minister van Landbouw én Natuur zijn? Bioloog Midas Dekkers ontrafelt het heidens karwei van de vijfde Zomergast, minster Carola Schouten. 

Ziet naar de vogelen des hemels’. Nooit eerder werd een bijbels gebod zo strikt opgevolgd als nu. Vogels kijken is een rage. Niet alleen biologen, ook advocaten, brave huismoeders en bejaarde conferenciers trekken met hun vogelkijker de natuur in. Maar zo niet de minister van Natuur. De vogelen des hemels zijn Carola Schouten een gruwel. ‘’Zij zaaien niet en maaien niet,’ zegt de Bijbel, ’en brengen niet bijeen in schuren’. Dat is de minister van Natuur een doorn in het oog want ze is ook de minister van Landbouw die erop toeziet dat Nederland zaait en Nederland maait. De adem schiet Schouten tekort om de loftrompet te steken over de boerenstand: ‘Ik ben trots op deze hardwerkende mannen en vrouwen. Zij werken iedere dag met hart en ziel om te zorgen voor ons eten,’ liet ze het Reformatorisch Dagblad weten. Schouten wil ‘als minister van LNV boeren, tuinders en vissers perspectief bieden’. ‘Dit kabinet wil dat boeren een toekomst hebben in Nederland.’ Carola Schouten houdt van haar boeren. Maar deze liefde is niet geheel wederzijds. ’Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,’ was onlangs op een boze trekker te lezen,’ wie is de grootste trut van het land ?’ Elke week rijden boeren tegen de minister te hoop.

Wie wordt er dan ook minister van Landbouw? Dat was ook hele-maal niet de bedoeling. In plaats van landbouw studeerde Schouten bedrijfskunde, met het hoofdvak ‘business-society management’. ’Weet je, toen ik aan de studie begon dacht ik: ik ben heel zakelijk, ik word een harde zakenvrouw.’ Maar dan wel een harde vrouw met een weke pit; als bijvak koos ze ‘reformatorische filosofie’. Daar heb je wat aan als je later bij de ChristenUnie wil gaan werken.

En dat wou ze. Christen was ze al en in een Unie kun je doen wat Schouten het liefst zegt te willen: verbinden en overeenkomsten benadrukken. Dat valt niet mee als belijdend lid van de Gereformeerde Kerken in Nederland (vrijgemaakt), ook wel Gereformeerde Kerken vrijgemaakt genoemd, in 1944 afgescheiden van de Gereformeerde Kerken in Nederland en in 1967 opgegaan in de Nederlands Gereformeerde Kerken, in 2003 Nieuwe Vrijgemaakte Kerken geheten ofwel Gereformeerde Kerken in Nederland (hersteld), inmiddels bekend als De Gereformeerde Kerken in Nederland DGK, niet te verwarren met de Gereformeerde Kerken in Nederland. Het verschil tussen al deze stromingen is alleen God bekend, maar de overeenkomst is zonneklaar: alle geloven ze in het rentmeesterschap. Zoals een rentmeester een landgoed beheert uit naam van een baron beheert een christen de schepping uit naam van God. Zeker als je een christelijke minister van Natuur en Landbouw bent. ’Ik kan op deze plek als minister mede zorg dragen voor de schepping die ons is toevertrouwd,’ verklaarde Schouten bij haar aantreden.

Van wie is Nederland? Van God natuurlijk. Maar bij afwezigheid laat Hij het beheer over aan een regering. Meer dan de helft van Nederland is bouwland en natuur. Daar is Schouten als rentmeester de baas. Zegt ze. Maar een hemelse aanstellingsbrief kan ze niet tonen en aan wie ze als rentmeester de geïnde penningen afdraagt, is onduidelijk. Niet aan God in ieder geval. En niet aan de boeren, die voor hun harde werken slecht worden beloond.

Lees verder in VARAgids 32-33 vanaf pagina 26.