Bubble: Kleine Zeemeermin en heel veel bubbels

Vijf jaar geleden gebeurde er in Tokyo iets opmerkelijks: van de ene op de andere dag werd de miljoenenstad omsloten door één grote zeepbel, waarbinnen het kleine waterbubbels regent. Ook de zwaartekracht is van slag. Eigenlijk is de stad verboden gebied; toch zijn veel jongeren gebleven. Zij doen parkour-wedstrijden waarbij de deelnemers in teams strijden voor voedselpakketten. Een van de beste freerunners is Hibiki. Hibiki hoort bij team Blue Blaze, maar is eigenlijk het liefst op zichzelf. Dan kruist hij de paden met de mysterieuze Uta, die hem redt van een verdrinkingsdood.

Je hoeft niet ver te zoeken om de primaire inspiratiebron voor dit anime-sprookje te vinden: maker Tetsurô Araki liet zich inspireren door De Kleine Zeemeermin , met een klein vleugje The Fifth Element. Uta – een naam die ze van Hibiki krijgt – weet in het begin helemaal niets van de mensenwereld. Zelfs de taal moet ze nog leren. Wel blijkt ze een natuurtalent in parkour.

Bubble  voelt een beetje als twee afzonderlijke verhalen. Aan de ene kant is er het verhaal van de underdogs die in hun parkour-wedstrijden vaak te maken krijgen met oneerlijke concurrentie in de vorm van de Doodgravers (een team met de nieuwste technische snufjes dat eigenlijk alleen meedoet voor de views), aan de andere kant is er het Kleine Zeemeermin -sprookje.

Het is verfrissend dat de makers hierbij meer de originele Hans Christian Andersen-vertelling (waarin de zeemeermin uiteindelijk eindigt als zeeschuim) volgen dan die van Disney, met als belangrijk verschil dat Uta, technisch gezien, haar leven al begon als een bel. Toch voelt het verhaal verder wel een beetje veilig, met Uta als de simpele pure ziel die de mensheid – maar vooral Hibiki – leert op een andere manier naar de wereld te kijken.