BrainDead S1E1: hersenetende mieren in de hoofden van politici

Politiek, buitenaardse wezens en zombies: het is een ietwat onwaarschijnlijke combinatie. Toch hebben Robert en Michelle King, de makers van The good wife, voor deze drie onderwerpen gekozen als basis van hun nieuwe serie BrainDead (CBS, 13 juni gestart). Meestal raakt de samenleving in zombie- of alieninvasie-series totaal ontwricht, haar burgers achterlatend in complete paniek. In BrainDead lijken echter alleen de politiekgeëngageerden het slachtoffer te worden van hersenenetende mieren, waardoor ze als zombies verder leven. Juist dit aspect maakt de serie bijzonder verfrissend: voor de burger lijkt niets te zijn veranderd en je vraagt je als kijker af of de hoofden van politici niet altijd al vol zaten met buitenaards ongedierte.

Laurel Healy (Mary Elizabeth Winstead) is een filmmaker met financiële problemen. In ruil voor budget voor nieuwe documentaires, gaat ze bij haar broer Lake, de senator, werken. Dit lijkt niet echt een logische stap voor iemand zonder enige politieke ervaring, maar op deze manier komt er wel iemand Washington binnen die daar eigenlijk niet wil zijn – precies op het moment dat er vreemde dingen gebeuren.

Zo landt er een komeet in Rusland, die wordt overgeplaatst naar een onderzoekscentrum in Washington. Duizenden mieren ontsnappen uit de openstaande kist en kruipen via de oren naar binnen om onze hersenen over te nemen. In Washington, waar meningen toch al haaks op elkaar staan, leidt dit tot radicale overtuigingen en een extreem verlangen om je tegenstander te verslaan. Tenminste, als je hoofd niet explodeert.

De vraag is echter welke toon de Kings precies willen aanslaan. Voor een comedy valt er te weinig te lachen en afgezien van de ronduit smerige scène waarin de Republikeinse senator zijn slijmerige hersenen uit zijn linkeroor perst, kan ook niet gesproken worden van horror.

Hoewel de trailer leek te hinten op een satire op ideologisch-extremisme, blijkt uit BrainDead weinig maatschappijkritiek. De aflevering opent met beelden van Hilary Clinton en Donald Trump, maar de serie vervolgt met fictieve politieke figuren, die geen enkel standpunt innemen, om zo min mogelijk mensen voor het hoofd te stoten – alsof Republikeinen en Democraten inhoudelijk niet van elkaar verschillen. Maar door de reeks te openen met beelden van Donald Trump, die in niets lijkt op de politici waar hij zich tegen afzet, gaat dat wringen. Hadden de makers vooraf misschien geen rekening gehouden met een kandidaat als Trump?

De acteerprestaties maken veel goed. Met name Winstead is erg sympathiek en sleept de kijker mee in haar problemen, waardoor je toch geïntrigeerd raakt, vooral in een zomer vol herhalingen en realityshows.