Bored to Death S01-03: literatuur, wiet en misdaad

Wat is waar? Jonathan Ames (Jason Schwartzman, Rushmore, Mozart in the Jungle ), de protagonist van de HBO-serie Bored to Death, heeft een aantal overeenkomsten met de showrunner, eveneens genaamd Jonathan Ames. Beide zijn joodse, neurotische schrijvers die leven in Brooklyn, met een (te) grote affiniteit voor alcohol en softdrugs en een (te) grote fixatie op de beperkte grootte van hun geslachtsdeel, maar daar houden de overeenkomsten, aldus Ames (de echte), wel op.

De ironie: toen Ames in zijn jonge jaren voor een New Yorks tijdschrift uiterst openhartige essays schreef over zijn seksuele en drugs gerelateerde escapdes, geloofde bijna niemand dat wat hij beschreef ook echt gebeurd was. Bij Bored to Death kan hij niemand overtuigen dat dit juist niet zijn memoires zijn. Je hoofdpersonage naar jezelf vernoemen zal wellicht ook niet helpen.

Maar goed, door naar de plot van Bored to Death. Rusteloos en diepbedroefd na het – begrijpelijke – vertrek van zijn vriendinnetje (Olivia Thirlby) biedt Jonathan op Craigslist zijn diensten aan als amateurdetective. Vol enthousiasme, maar zonder enige kennis, werpt Jonathan zich op zijn eerste zaken; van de zoektocht naar een verdwenen zus en een door pestkoppen afgepakte skateboard tot gestolen potjes sperma. Subtiel en kostendekkend is Jonathan allerminst. Toch hebben zijn zaken een redelijk groot slagingspercentage.

Op papier ziet het er allemaal goed uit: een intrigerende schrijver/showrunner (Lynne Ramsay verfilmde vorig jaar nog zijn boek You Were Never Really Here ), fijne acteurs en leuke gastrollen, van Parker Posey, Jenny Slate, Kristen Wiig en Patton Oswalt tot zelfs Jim Jarmusch (als zichzelf). Toch heeft de serie bijna een heel seizoen nodig om echt zijn draai te vinden. Want was is nu precies de rol/het doel van beste vriend Ray (Zach Galifianakis, The Hangover), een worstelende comicbook artist en eigenaar van de vermiste sperma, en vooral van George (Ted Danson, Cheers, The Good Place ), Jonathans baas en grootste afnemer van zijn wiet-voorraad?

Pas vanaf aflevering zes – van de acht – komt het drietal op een organische manier samen, en nog twee afleveringen verder blijkt George naast werkgever, softdrugaficionado en womanizer ook een goede vriend te zijn. Nog vele afleveringen later blijken de eerste aanwijzingen voor de grote ontknopingen in seizoen drie al in het eerste seizoen gelegd.

Bored to Death is even doorbijten dus, maar wel de moeite waard.