Black Lightning S02E01: opnieuw stijlvol en spannend

‘We all have to struggle for the liberation of our people’ is een bekende uitspraak van Martin Luther King Jr. Ergens halverwege de eerste aflevering van het tweede seizoen van het nog steeds stijlvolle en spannende Black Lightning wordt deze zin gebezigd, vanaf de kansel in de kerk. De ‘podmensen’, diegenen die dertig jaar eerder als proefpersonen werden gekidnapt, worden vooralsnog kunstmatig in coma gehouden, in hun capsules. De families van deze onfortuinlijke jongeren zijn er – getuige hun reactie tijdens de kerkdienst – ziedend over. Een kennis van de pastoor stelt een rechtszaak voor, maar daar is 500.000 dollar voor nodig.

Anissa (Nafessa Williams) weet als haar alter ego Thunder het geld snel bij elkaar te schoffelen. Een drugshuis waar het zogenoemde Green Light wordt verhandeld, wordt door de superheldin vakkundig overvallen. Zo van: als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. De perverse praktijken van de AFA (de corrupte overheidsorganisatie die experimenteert op zwarte tieners) die uitgebreid werden belicht in de media hebben namelijk niet geleid tot verandering. Ook Anissa’s moeder Lynn (Christine Adams) mag tijdelijk niet meer bij de testruimte, waar zij zich als dokter - en uit noodzaak - over de tieners heeft ontfermd.

Onderwijl is iedereen op zoek naar het felbegeerde koffertje dat in het laatste seizoen werd ontvreemd door kingpin Tobias (Marvin Jones III). Het hebbedingetje zou ‘hel’ bevatten, en kan misschien wel een einde maken aan superkrachten. Hoofdpersoon Jefferson is daarentegen bezig zijn baan als schooldirecteur te behouden. Door eerdere incidenten – waar hij niet bij aanwezig was, hij hield een ‘mini-vakantie’ – is de school gesloten. In een gesprek met zijn boezemvriend, één van de bestuursleden, beklaagt hij zich over de andere witte bestuursleden: ze hebben wel geld over voor beveiliging, maar voor boeken en salarisverhogingen hoef je niet bij ze aan te komen.

Jefferson (Cress Williams), of Black Lightning, omschrijft een pregnant probleem in de Amerikaanse binnensteden, die veelal worden bewoond door mensen van kleur. Dat is ook inherent aan de serie: de eerste aflevering begint met Redemption Song van Bob Marley, en zit vol met verwijzingen naar de zwarte cultuur en naar het verleden. Dat de ‘podmensen’ nog niet bevrijd mogen worden door de ASA, wordt dan ook vergeleken met slavernij: ze bezitten ons, net als toen, net als vroeger. Showrunner Salim Akil doet er nog een schepje bovenop met een gefictionaliseerde tirade van een nieuwsreporter, over hoe er eeuwen eerder werd geëxperimenteerd op vrouwelijke slaven.

Maar Black Lightning bestaat niet uitsluitend uit aan politiek gerelateerde, activistische gestes. Een scène met Jefferson en Lynn, die fungeert als de opmaat naar seks, kan bijzonder geestig zijn: Lynn vraagt of haar echtgenoot niet naar een therapeut moet. Vanwege al zijn sores, en – dit is bedoeld als een knipoog – vanwege zijn erectieproblemen. Jefferson reageert prompt en zegt dat hij ondanks alles nog steeds een prima functionerend mannelijk lid heeft. Hetzelfde – qua fijne afwisseling tussen het gewichtige en het luchtige – is een shootout in een parkeergarage, waaronder een fijn funknummer wordt gedraaid – het is af en toe net alsof je (in positieve zin) bent ondergedompeld in een blaxploitationfilm.