Bij elkaar

Als er een bevriend stel uit elkaar gaat voel je je altijd een beetje belazerd. Jíj geloofde er tenslotte ook in, hebt staan applaudisseren op hun huwelijk, geprobeerd iets moois te schrijven in de kaart die je bij de envelop met inhoud deed, iets persoonlijks, iets waarachtigs, iets dat alleen bij hen paste.

En dan zeggen ze uit elkaar te gaan. Als goede vrienden meestal, goddank, maar toch. Sta je dan. Van Kooten en De Bie hadden – als ik me goed herinner – een scène waarin zij de Stichting voor Teleurgestelde Getuigen speelden, treurig kijkende mannetjes met een bosje bloemen en een pen in de hand: zij waren nergens bij betrokken. Maar het stel was uit elkaar en de liefde voorbij. Dát gevoel.

Ik moest soms aan deze sketch denken als ik een liedje hoorde dat belangrijk was bij mijn eerste bruiloft. Mijn eerste bruiloft zeg ik, want ik ben twee keer getrouwd (en één keer gescheiden, dat u
mij nu niet van veelwijverij gaat betichten want: alles in het nette).

Dan kwam het op de radio, en dacht ik: ze zullen wel denken. De mensen die op de bruiloft waren. ‘Love will keep us together’, jaja. Het liedje, een jaren 70-hit van het duo Captain en Tennille, kon ik de eerste jaren na de scheiding, al was ik overtuigd van dat het beter was zo en wij allebei al gelukkig met iemand anders, niet goed horen.

‘Love will keep us together’, een cover van Neil Sedaka, met het fantastische pianospel van Daryl Dragon (beter bekend als The Captain) en de heerlijke zang van Tony Tennille. Zet het maar even op, anders. Die pianopartij, bijna als een percussie-instrument bespeeld hier door de man die eerder pianist voor The Beach Boys was, die kon mijn ex ook altijd onwijs goed spelen. Ik kon het niet zingen, de stem van Toni Tennille was krachtiger dan de mijne, had een breder bereik ook. Ik zeg ‘kon’, maar zij kan het nog steeds, die ex van mij. Er zijn vijftien jaar verstreken sinds die huwelijksvoltrek- king, en erna zijn we allebei weer gelukkig geworden. Gelukkiger, durf ik zelfs te zeggen. Beiden vonden we een nieuwe liefde, en toen ik met de mijne trouwde zei mijn ex: ‘Dit is de mooiste bruiloft die ik ooit heb meegemaakt’ – waarop ik natuurlijk een flauw grapje kon maken over haar eerste huwelijk.

Gisteren waren we samen. Zoals we vaak zijn: mijn geliefde, haar ex, mijn ex, haar geliefde (schrijft u mee?) en bovenal onze twee jongens. We hadden iets te vieren, want onze oudste werd twaalf. Waren wij bij elkaar gebleven, dan was het een prachtige dag met twee moeders en een zoon, nu vierden vijf vrouwen én twee zoons het feest.

De avond werd al wat kouder, maar het was nog fijn om buiten te zitten. Terwijl ik boven een trui pakte, hoorde ik dat mijn ex, zoals altijd, achter de piano was gekropen. Ze speelde het intro van ‘Love will keep us together’. Ik haakte in, en blijk hem vandaag de dag wel degelijk uit volle borst te kunnen zingen.

Meer Claudia de Breij? Lees iedere week haar column in de VARAgids!