Big Mouth S02: ranzig en charmant

De animatieserie Big Mouth toonde in het eerste seizoen de gruwelen van de puberteit: opkomende geilheid in de vorm van harige hormoonmonsters, masturbatie, natte dromen en de eerste menstruatie.

Het tweede seizoen pakt de draad direct op na de seizoensfinale weer op. De drie 13-jarige pubers Nick (stem van Nick Kroll), Andrew (John Mulaney) en Jessi (Jessi Klein) worstelen nog steeds met dezelfde demonen uit het eerste seizoen. De toevoeging van Gina (Gina Rodriguez), een klasgenote die vroeg borsten ontwikkelt, zorgt ervoor dat de zelfverzekerde Missy (Jenny Slate) nu voor het eerst haar eigen lichaam bekritiseert. Daarnaast heeft de zelfbenoemde feministe Jessi bittere gevoelens over Gina’s status en de onverdeelde aandacht die ze krijgt van de jongens. In het tweede seizoen wordt benadrukt dat adolescentie niet alleen over hormonen en perverse gedachten gaat, maar ook over emotionele groeipijnen.

De antagonist in dit seizoen is de schaamtetovenaar (David Thewlis). Hij is een fantastische slechterik, met bijbehorende kakelende lach. Hij gelooft dat kinderen schuld en schaamte moeten voelen om onderscheid te kunnen maken tussen goed en slecht. Hij slaagt erin om de schuldgevoelens en vernedering in de kwetsbare psyche van de pubers aan te wakkeren. Nick schaamt zich voor zijn onderontwikkelde lichaam, Andrew voelt schaamte voor zijn bodemloze lust en vele masturbatiesessies, en Jessi worstelt vooral met de naderende scheiding van haar ouders.

Hoewel de schaamtetovenaar een grote rol inneemt, zijn de hormoonmonsters er nog steeds om Nick en zijn vrienden te begeleiden – en te beschermen tegen de schaamtetovenaar. Het is overigens opmerkelijk hoe vaak de pubers ontoereikend advies ontvangen van volwassenen. Dit hindert de vrienden om over hun schroom heen te komen en vragen te stellen. Andrews masturbatiesessies zijn immers normaal. Hij moet alleen nog leren om schaamte te onderscheiden van schuldgevoelens – en misschien niet te masturberen in de badkamer van zijn beste vriend.

Het is verfrissend dat Big Mouth actuele thema’s kan aansnijden zonder dat het zwaarmoedig wordt. Makers Nick Kroll (The League) en Andrew Goldberg (Family Guy) tonen voor iedere schunnige penisgrap en absurde situatie ook momenten met een genuanceerder perspectief, waarin menselijk gedrag en genderrollen worden geanalyseerd. In de tweede aflevering ‘What Is It About Boobs’ zijn er onder meer verwijzingen naar ‘body positivity’. De humoristische vijfde aflevering ‘The Planned Parenthood Show’ wordt volledig gewijd aan veilige seks en de gevolgen van slut-shaming, zonder dat het belerend wordt.

Het tweede seizoen is qua script minder gestroomlijnd dan het eerste seizoen. De eerste aflevering van de nieuwe reeks is het zwakst, mede doordat het de cliffhanger uit het eerste seizoen moest oplossen, en kan eventueel worden overgeslagen zonder continuïteitsproblemen.

De makers weten met openhartigheid, schunnige humor en sensitiviteit, de verwarring van de puberteit aan te kaarten. Big Mouth heeft een ranzige charme, maar het is eigenlijk gewoon een animatieserie met een hart.