Beats: clichématig gangsterdrama

Het zuiden van Chicago is al sinds de Grote Migratie een bastion van armoede en straatgeweld, maar de plek is sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw ook een voedingsbodem voor hiphop- en soulmuziek. Het zusje van August Monroe (nieuwkomer Khalil Everage in een aardige rol) wordt op een avond onverwachts doodgeschoten. De getraumatiseerde tiener August durft sindsdien niet meer zijn huis uit te komen, en ook z’n moeder ( Uzo Aduba , Crazy Eyes in Orange is the New Black ) wil graag zien dat haar jongen zijn 18 e verjaardag haalt. Dus focust August zich nog dieper op de beats die hij maakt vanachter zijn computer en met behulp van de nodige gadgets.

Een bewaker (Anthony Anderson uit Black-ish speelt de gemankeerde parttime-muziekmanager) op de school van August herkent het talent van zijn nieuwbakken protegé als hij deze (en zijn moeder) erop moet wijzen dat het muzikaal talent al maanden niet meer naar school gaat.

De rest laat zich wel raden. Voor Augusts is het uiteindelijke verlaten van zijn huis – zoals voor velen die lijden onder agorafobie en andere trauma’s – een vloek en een zegen: zijn beats raken in zwang tijdens clubavonden, maar lieden met kwade bedoelingen komen ook in het spel. De drie door scenarist Miles Orion Feldsott geschreven akten blaken niet van sprankelende authenticiteit. Deel een: de ontdekking van het genie. Deel twee: er wordt over en weer gekibbeld over wie de jonge god mag gaan exploiteren. Deel drie: zal August toch welvaart vergaren en daarmee de arme buurt waarin hij opgroeit kunnen ontvluchten?

De clichés over het gangsterdrama die ontstonden in films uit de jaren negentig – en vooral de copycats hiervan – worden in Beats niet geschuwd. Dat maakt het een vervelende kijkervaring. Ondanks fijne rollen van Anderson, Aduba en nieuwkomer Everage.