Misbaksel van een film poogt vooral gebakken lucht te verkopen.
Het eerste dat Ana (Larissa Manoela) elke ochtend doet is gebiologeerd naar haar smartphone staren. Wat is er allemaal gebeurd terwijl zij onder de dekens lag? De tiener is een populaire influencer, met een colonne aan volgers. Ze is van het kaliber: make-up opdoen en dan een selfie in bed maken. De geveinsde perfectie is zeker aan haar besteed. Ook haar kalverliefde met de onuitstaanbare influencer Gil lijkt ronduit artificieel. Maar samen versterken ze elkaars digitale signaal. Dat wil zeggen: nog meer online discipelen.
Totdat Gil sociale media gebruikt om zijn break-up met Ana te filmen. Daarmee neemt hij Ana de regie over haar eigen leven uit handen. Het is misschien ook een moment waarop ze zich realiseert hoezeer sociale media haar leven dicteren. Hoe dan ook komt ze vanuit de drukke stad terecht op het rustige platteland, bij haar grootouders. Daar is het gebruik van de telefoon zo goed als verboden. Dat schept ruimte voor andere dingen, en er bloeit – zoals dit boerenromangenre betaamt – een liefde op.
Hoewel je zou denken dat Ana vervolgens de smartphone uit haar leven bant, gebeurt het omgekeerde. Ze gebruikt juist sociale media om revanche te nemen op haar ex. Deze wending herinnert de kijker eraan dat Airplane Mode niet draait om het ontkrachten van narcisme, maar juist om het toejuichen van de krachten van sociale media. Oftewel: Airplane Mode is een film met een narcist (Larissa Manoela is een bekende Braziliaanse influencer) over narcisten. Gericht op een piepjong publiek. Een publiek dat bijgebracht moet worden dat influencers de nieuwe profeten zijn, de smartphone de bijbel en sociale media de nieuwe goden.
Het is een armoedige openbaring. Dat het gebruik van sociale media niet zaligmakend is spreekt voor zich. En influencers? Ze waaien mee met alle winden, en zijn vaker kwakzalvers dan goeddoeners. Het lijkt er dan ook op dat Airplane Mode net als Manoela in het dagelijks leven vooral gebakken lucht verkoopt.