Sophie Hilbrand: ‘Ik hoop dat ik altijd een beetje BNN in me houd’

Sophie Hilbrand maakt al twintig jaar lang rebelse, grappige, eerlijke en taboedoorbrekende televisie voor BNNVARA. Hoe kijkt zij terug op deze periode? Jurre Geluk vraagt Sophie het hemd van het lijf.

‘Samen met (onder anderen) Chris Silos maakte ik 6pack voor SBS, een jongerenprogramma. Daarna zijn wij samen bij BNN terechtgekomen, in een programma van Bridget Maasland: World according to BNN. 6pack was zoals een video die je nu op YouTube kan zien. Bij BNN maakten wij ineens ‘volwassen tv’ met een regisseur en redacteur erbij. Dat was even wennen, maar ik vond het helemaal te gek. Ik was erg fan van Bart de Graaf en de rebelsheid van BNN. Kort daarna zijn wij begonnen als verslaggevers voor het programma Met 1 been in de finale, een talkshow in Athene rondom de Paralympische Spelen. Die titel is natuurlijk fantastisch.’

‘Dat vond ik alleen maar heel erg leuk. Wij waren een jongerenomroep, we wilden een eigen talkshow, en waar zijn jongeren mee bezig? Seks en drugs. Wij wilden jongeren informeren. Trimbos-instituut, Jellinek; we hadden het allemaal supergoed georganiseerd. Maar toen kwam het persbericht en de Kamervragen. We kregen veel kritiek en alle instanties haakten af. Mensen vonden dat drugs gebruiken, drugs promoten is. Wij dachten dat drugs toch wel worden gebruikt, dus dat we jongeren beter kunnen informeren. Ik sta daar nog steeds achter.

Samen met Filemon Wesselink ben ik een keer op een televisiebeurs in Madrid geweest om te vertellen over Spuiten en Slikken. Iedereen was stikjaloers, zo van: “Huh? Drugs op tv? Dat kan in ons land echt niet.” Maar Spuiten en Slikken is niet alleen belangrijk, ook leuk. Je hoeft niet te praten over bijvoorbeeld een trio, maar het is best ontwapenend als iemand dat wel doet op een open en respectvolle manier.’

‘Beide. Bij BNN ging het sowieso wel over maatschappelijke kwesties en op dat moment werd klimaatverandering veel besproken. Wij wilden het programma graag maken, omdat er allemaal klimaatrapporten uitkwamen over de opwarming van de aarde. We hadden natuurlijk op zich wel gelijk, maar achteraf gezien is het toch niet helemaal de bedoeling om in te breken bij zo’n instituut. Ik vind het wel heel erg BNN. Zoals BNN ooit begonnen is; zoals Bart met een steen door het raam.’

‘Daar dachten we niet zo over na, eerlijk gezegd. Het ging goed, we waren klaar met filmen en we gingen een volgend ding doen. De Mont Blanc beklimmen was echt gevaarlijk. Toen we ‘s ochtends met de gids stonden, zei hij: “Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat het reisadvies rood is en het goede nieuws is dat er niemand op de berg is”. Uiteindelijk zijn we toch gegaan. Het begon te bliksemen en te sneeuwen. Toen zei de gids: “We hadden dit echt niet moeten doen.” De cameraman had zelfs al afscheid genomen van zijn gezin, omdat de bliksem ergens verderop was ingeslagen.’

‘Je geeft op een respectvolle manier een gezicht aan iets wat je als term kent. Ik vind het belangrijk om met iedereen het gesprek aan te kunnen gaan. De programma’s die we hebben besproken, zou ik nu nog steeds willen maken. Ik hoop dat ik altijd een beetje BNN in me houd, hoe oud ik ook word. Ik heb al heel lang geen drugs meer gedaan, omdat ik mijn kinderen opvoed. Maar als ik eenmaal met pensioen ben, laat ik dan nog één programma maken: Spuiten en Slikken en dan gewoon lekker met een groepje bejaarden aan een xtc-infuus.’

‘Achter elke deur zit een verhaal en ik wil naar alle verhalen luisteren. Ik denk dat daar mijn toekomst ligt. Een beetje zoals Opstandelingen, het fusieprogramma van BNNVARA met de rebelsheid van BNN en de journalistiek van VARA. We moeten proberen om Bart de Graaf, BNN, rebelse tv te blijven maken – gewoon omdat het lachen is.’