Sinan Can: ‘Ik had nul ambitie om voor de camera te staan’

Sinan Can koos nooit bewust voor het vak als presentator, sterker nog: hij wilde het eigenlijk niet. Inmiddels is hij er niet meer weg te denken. Hoe kijkt hij hierop terug?

In de tweede aflevering van 100 jaar BNNVARA blikken Sinan Can en Özcan Akyol terug op de bijzondere gesprekken die zij hebben mogen voeren in hun werk voor BNNVARA. 'Mijn moeder wilde de Nederlandse taal beter leren en keek daarvoor televisie, en vooral naar Sonja Barend', vertelt Sinan. Toen Sinan even later zelf aan het werk ging bij de VARA kwam hij Sonja Barend tegen: 'En ik vond dat eigenlijk toch best spannend.'

Sinan Can begon in 2011 eigenlijk per ongeluk met het maken van documentaires voor BNNVARA. Hij begon als redacteur achter de schermen, maar belandde door ziekte van collega’s voor de camera. 'Ik had er ook helemaal geen zin in. Toen hebben ze me een beetje overtuigd door te zeggen dat ik eigenlijk "verslaggever in beeld" was. Ze zeiden dat ik het niet groter moest maken dan het was en dat het puur functioneel was. Ik had nul ambitie om voor de camera te verschijnen. Ik wilde achter de camera mijn werk doen. Maar dan loopt het toch anders.'

Later maakte hij nog vele documentaires waarbij hij voor de camera verscheen, zoals Bloedbroeders, Inside Kalifaat en Sinan op zoek naar het Paradijs.

Sinan op zoek naar het Paradijs was een programma dat hij al lange tijd graag wilde maken. 'Het ligt heel dicht bij mij.' Het is het gebied waar zijn beide ouders vandaan komen, die aan weerskanten van rivier de Eufraat zijn opgegroeid. 'Ik vond dat bijzonder omdat ik de zachte, hoopvolle, poëtische, romantische kant van het Midden-Oosten mocht laten zien. Een keer de camera niet op de ellende, maar op al die verhalen die ik al jaren links heb laten liggen.' Voor zijn eerdere programma's stippelde hij, met de redactie, een route uit. 'Dan ga je kijken: welke verhalen passen in welke afleveringen.' Deze keer ging het anders. 'We zijn gaan freestylen. 80% van de mensen die in de serie zitten, zijn echt spontaan.'

Op zijn reis voor dit programma ontmoet Sinan veel bijzondere mensen, maar aan een van hen denkt hij nog regelmatig terug. Dat is Samarqand. Ze kwamen haar bij toeval tegen in een koffiebar, waar ze openhartig over haar verleden sprak. Samarqand vertelt dat haar vader is vermoord door het regime van Saddam Hoessein en dat zij zelf werd gemarteld. Later werd ze uitgehuwelijkt, mocht ze haar studie niet afronden en kreeg ze tot twee keer toe kanker. 'Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zoveel tegenslagen in het leven heeft gehad en toch zo positief in het leven staat.'