Sahil Amar Aïssa is een queer ally: ‘We vechten tegen hetzelfde systeem’

Sahil Amar Aïssa zet zich als ally in voor de LHBTQIA+-gemeenschap. En hij roept jou op om hetzelfde te doen.

Sahil Amar Aïssa is presentator en film- en tv-maker. Hij is regelmatig op een demonstratie te vinden, waar hij zijn onvrede uit over het feit dat uiteenlopende mensenrechten op steeds meer plekken worden ingeperkt. Hier staat hij zij aan zij met de queer-community. Hij komt op voor hun rechten en zij voor die van hem. Mede daarom spreekt hij zich uit over de positie van de queer-gemeenschap.

Ook in Nederland worden mensen op basis van hun geaardheid of gender-identiteit nog steeds gediscrimineerd, verstoten en zelfs fysiek aangevallen. Te vaak komt het op de queer-gemeenschap aan om zichzelf te verdedigen. Daarom roepen wij, samen met Sahil Amar Aïssa, alle allies in Nederland op om van zich te laten horen.

'Op de middelbare school werd ‘homo’ opeens een scheldwoord. Toen zag ik het grote plaatje en snapte ik: we strijden niet alleen tegen racisme, niet alleen tegen islamofobie, niet alleen tegen queerfobie, niet alleen tegen homofobie. Het is een systeem. Een systeem waarin de een zichzelf hoger probeert te zetten door een ander lager te zetten. In mijn optiek is dat allemaal hetzelfde: we vechten tegen hetzelfde.'

'Ik hoop dat mensen me zien als een ally van de queer-community: zo voel ik me, en zo wil ik me laten zien. Ik geloof dat we nergens komen als we niet samen vechten voor collectieve vrijheid. Ongeacht religie, gender, huidskleur, seksualiteit of gender-identiteit. Zolang één groep wordt gemarginaliseerd, zijn we niet vrij. Ik wil onderdeel zijn van een wereld waarin iedereen mag zijn wie zij, hij, hen of die is. Die wederkerigheid is waarom ik ride or die voor de queer-community. We vechten tegen hetzelfde systeem en samen zijn we sterker.'

'Ja. Ik voel soms dat ik me eerst moet bewijzen: "Relax, ik ben veilig." Dat is tragisch, er bestaat een hardnekkig mediadiscours. Natuurlijk is er conservatisme in élke gemeenschap, we moeten niet doen alsof dat exclusief iets is van Marokkaanse Nederlanders. Als je elke conservatieve jongerengroep even groot zou maken, zou het aandeel homofoben niet etnisch verschillen.'

'Door aan projecten te werken die stigma afbreken. Ik schreef mee aan de film El Houb, over een Marokkaanse man die van mannen houdt en het gesprek aangaat met zijn familie. Naar aanleiding van die film kwamen er veel queers naar mij toe die zeiden dankbaar te zijn dat er eindelijk een film was die niet tegen hen zegt dat ze afstand moeten doen van hun cultuur, geloof, of familie in die zin. Maar dat er ruimte kan zijn voor wie zij zijn. Dat ze niet hoeven te kiezen.'

In tv-programma’s (zoals Make Holland Great Again en De Poldermocro's) heb ik bewust zichtbare, trotse queer gasten een podium gegeven — ook een Marokkaanse, moslim, queer guy die we neerzetten zoals hij ís: niet gefragmenteerd, niet gedwongen te kiezen. Trots zijn, ís verzet. En online spreek ik me uit, steeds met het grotere plaatje voor ogen: collectieve vrijheid.'

'Je kunt het bestaan van queer mensen niet ontkennen. Je kan ze gaan negeren, je kan ze haten, wat je maar doet: je kunt het proberen, maar ze gaan niet weg. De enige manier waarop we vredig samen kunnen leven is als we elkaar betrekken bij dit soort dingen.'