Al 100 jaar voor een open, rechtvaardig en gelijkwaardig Nederland.

Ahmed Marcouch is een queer ally: ‘Sta op tegen haat'

  •  
31-10-2025
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
1152 keer bekeken
  •  
Burgemeester Ahmed Marcouch is een queer ally: ‘Sta op tegen haat'

Burgemeester Ahmed Marcouch is een queer ally: ‘Sta op tegen haat'

© BNNVARA

Ahmed Marcouch zet zich als ally in voor de LHBTQIA+-gemeenschap. En hij roept jou op om hetzelfde te doen.

Ahmed Marcouch is de burgemeester van Arnhem. Lange tijd was hij actief bij de politie in Amsterdam, waar hij betrokken was bij het Landelijk Expertisecentrum Diversiteit. Ook was hij woordvoerder en bestuurslid van de Unie van Marokkaanse Moskeeën in Amsterdam en Omstreken. In 2011 ontving hij de eerste LHBT-Innovatieprijs van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Hij spreekt zich uit over de positie van de queer-gemeenschap, en wat het voor hem betekent om een goede ally te zijn.

Ook in Nederland worden mensen op basis van hun geaardheid of gender-identiteit nog steeds gediscrimineerd, verstoten en zelfs fysiek aangevallen. Te vaak komt het op de queer-gemeenschap aan om zichzelf te verdedigen; daarom roepen wij, samen met Ahmed Marcouch, alle allies in Nederland op om van zich te laten horen.

Wanneer beseft Ahmed Marcouch dat hij zich uit moet spreken vóór de queer-gemeenschap en tegen anti-LHBTI-geluiden?

'Ik besefte dat ik mij moet uitspreken toen ik in de media iemand hoorde zeggen dat "homo’s erger zijn dan varkens". Ik werkte bij de politie, had veel homoseksuele collega’s en dacht: dit móét iets met hen doen. Ik was al met diversiteit bezig — ook ten aanzien van mijn eigen acceptatie als Marokkaanse moslim. Ik speelde met de vraag: mag ik er zijn? Dat is niet vanzelfsprekend. Dat moet het voor hen óók zijn.'

Wat hoorde je toen je met collega’s in gesprek ging?

'Ze vertelden me wat ze bijna elke dag meemaakten aan blikken, aan verontwaardiging over hun zijn tot aan geweld toe – en hoe vernederend dat is.

Als politieman maakte ik veel mee hoe jonge mensen, met een islamitische, Marokkaanse of andere achtergrond, en waar het nog niet zo bespreekbaar was, in de problemen kwamen omdat ze allerlei dubbele levens leiden. Daardoor voelde ik de drang en de urgentie om meer te doen: erover te spreken, naast ze te gaan staan en te kijken hoe we toch een kentering en een verandering teweeg kunnen brengen in de samenleving.'

Queer Ally

Ook in Nederland worden mensen op basis van hun geaardheid of gender-identiteit nog steeds gediscrimineerd, verstoten en zelfs fysiek aangevallen op straat én achter gesloten deuren. De strijd die zij leveren om geaccepteerd te worden is loodzwaar, oneerlijk en zou niet alleen hun strijd moeten zijn, maar die van ons allemaal.

Juist daarom voer ik als ally óók strijd, niet alleen in woord maar vooral in daad. Want alleen zéggen dat je er bent is niet voldoende. Daarom: omarm, steun en verdedig je queer familie, vrienden, collega's en vreemden, zeker als het moeilijk wordt.

Wat leerde je als politieagent over discriminatie tegen en onveiligheid van queers?

'Ik vergeet nooit de man die me vertelde dat hij soms drie kwartier achter zijn deurspion stond: bang voor een buurjongen die hem bespuugde en "vieze homo" riep. Onacceptabel. Daar móét je als overheid en als samenleving tegen optreden. We moeten echt opkomen voor elkaar en voor elkaars vrijheden. Want jouw vrijheid is mijn vrijheid, en mijn vrijheid is jouw vrijheid. Als we toestaan dat daaraan gemorreld wordt, is dat het begin van het einde van onze beschaving.'

Waarom is het belangrijk dat we de regenboogvlag blijven hijsen en het gesprek voeren?

'Je hoort vaak: "Je mag jezelf zijn, maar ik hoef dat toch niet te zien?" Terwijl: dáár gaat het nou juist om. Je bent pas jezelf als je ook zichtbaar jezelf kunt zijn: op straat, op school, op werk. Daarom voeren we regenboogcampagnes en hijsen wij de regenboogvlag; omdat het nog steeds niet vanzelfsprekend is dat mensen kunnen zijn wie ze zijn. Zij moeten weten dat wij ze zien, dat wij ze horen en dat ze bij ons terechtkunnen.'

Je haalde Pride naar Amsterdam Nieuw-West. Waarom?

'Acceptatie is geen grachtengordel-project. In 2008 belde ik de organisatie en zei: "Als de missie acceptatie en emancipatie is, dan wil ik die beweging ook hier zien, in Sloterdijk." Toen heb ik ze uitgedaagd om de boten ook in de Slotervaart te laten varen. Dat maakte veel los, zowel in de queer-community als in de moslimgemeenschap. Mijn antwoord: dit gaat over mensenrechten en dit mag nooit, maar ook nooit, een zaak zijn van de queer-community alleen. Dit gaat over mensenrechten. Dit moet een verantwoordelijkheid zijn van ons allemaal.'

Wat verwacht je van het grijze midden dat zelden positie kiest?

'Minstens dit: voel dat het niet oké is als iemand zich moet verstoppen. Beter nog: spreek je uit — als collega, familielid, buur. Dat begint bij mijn soort mensen, mensen in gezagsposities: burgemeesters, bestuurders, politici. Sta op tegen intolerantie. Dat is de essentie van onze beschaving: dat je jezelf niet hoeft te verstoppen. Het raakt me als dat nog een strijdpunt is. En dat is het.

Het minste dat je kunt doen is de verontwaardiging voelen. Vind de moed om je uit te spreken, en zoek andere mensen op om dat samen te doen als je het niet alleen durft. We kunnen allemaal iets doen om anderen te helpen en ervoor te zorgen dat onze samenleving menselijk blijft.'

Meer over dit onderwerp?

Delen:

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Meld je snel en gratis aan voor de BNNVARA nieuwsbrief!

Meer over dit onderwerp

Al 100 jaar voor