Whitstable Pearl S01E01: klassieke whodunit

Foto credits: Acorn TV

Die notoire Engelse kust. Waar eigenlijk niets gebeurt, totdat er iets gebeurt. Dan moeten mensen van buitenaf bepalen of de gebeurtenis opzettelijk is of een ongelukkige samenkomst van omstandigheden. Rechercheur Mike McGuire (Howard Charles) – een norse misantroop – wordt op een dag opgeroepen om de verdachte dood van een oestervisser te onderzoeken in het idyllische dorpje Whitstable, aan de Engelse zuidkust. De nieuwsgierige restauranthouder Pearl Nolan (Kerry Godliman uit After Life ) is degene die de visserman vindt in zee. Nolan en McGuire vormen zodoende al snel een duo – hoewel McGuire Nolan aanvankelijk als verdachte ziet. Nolan weet namelijk dat het om een moordzaak gaat.

Dat het in Whitstable normaliter vrij rustig is illustreren de scenaristen in een scène waarin een kennis van Nolan inbreekt in Nolans huis met de sleutels die ze onder een bloempot op haar terras bewaart. De inwoners van het dorpje zijn in die zin een stuk kwetsbaarder dan ze denken. Maar Nolan verbergt ook enkele geheimen: zo was ze ooit zelf rechercheur én was ze als privédetective – een aantrekkelijk bijbaantje – ingehuurd om de gangen van de dode visser te onderzoeken. Whitstable is in die zin – en dat laat zich makkelijk raden – helemaal niet zo onschuldig als de openingstune (een zeemanslied over de onstuimige zee) insinueert.

Maar is Whitstable Pearl vernieuwend? Innovatief? Niet per se. Het is een klassieke whodunit met de juiste ingrediënten en een fijne dynamiek tussen de twee hoofdrolspelers. De makers spelen in die zin op safe. Zoals veel Britse krimi’s. Degelijk is misschien de juiste definitie. Whitstable Pearl stelt in ieder geval niet teleur. En dat rijmt.