The Falls: onevenwichtig mondkapjesdrama

Veel filmcritici waren er al bang voor toen Covid-19 in 2020 toesloeg in de westerse wereld: films en televisieseries die volledig in het teken zouden staan van corona. Op zich is die vrees terecht: er was immers al een volledig verzadigd subgenre dat zich richt op epidemieën – denk aan The Walking Dead. Niettemin waagt de Taiwanese filmmaker Chung Mong-hong zich aan dit onderwerp. The Falls begint dan ook als een mondkapjesdrama: Xiao Jin (Gingle Wan) moet met haar moeder Pin-wen (Alyssa Chia) in quarantaine als er een klasgenote van Jin is gediagnosticeerd met corona. Dat levert meteen uitdagingen op: moeder en dochter zijn van elkaar vervreemd.

Corona heeft ook een desastreus effect op Pin-wen: ze verliest haar baan en geraakt in mentaal opzicht in een neerwaartse spiraal. Hoewel ze zich in het eerste deel van The Falls nog ontfermt over haar dochter in hun appartement, draait de film daarna vooral om de dochter die noodgedwongen zorg draagt voor haar moeder. Jin wordt in die zin snel volwassen als haar moeder in een inrichting belandt. Zo voelt ze zich verantwoordelijk voor de rekeningen: de hypotheek blijkt bijvoorbeeld al maanden niet te zijn betaald. Spijtig is echter dat het einde van The Falls een beetje uit het niets komt, na een lawine aan zwaarmoedigheid.

Dat ligt goeddeels aan het onevenwichtige scenario. Maar misschien zitten we ook niet te wachten op een virusfilm die uitmondt in een familiedrama. En de premisse van The Falls is ook een beetje cliché: familieleden die elkaar niet dulden moeten door een ongelukkige samenkomst van omstandigheden het weer met elkaar zien te rooien tijdens een quarantaineperiode. Misschien hadden de critici, die vreesden voor coronafilms, gewoon gelijk.