That's My Time with David Letterman S01E01-02: casual en onpretentieus

In veel afleveringen van Late Night with David Letterman introduceerde de televisiepresentator, ook op Netflix te zien in My Next Guest Needs No Introduction , nieuw talent. Muzikanten, maar ook regelmatig – dat kan ook niet anders – komieken. Die deden dan eerst hun set en mochten nadien bij de beste man aanschuiven. Precies dat is That's My Time with David Letterman in een notendop: Letterman doet een korte opening monologue , een komiek grapt zo’n kleine tien minuten, en dan volgt een gesprek. Tijdens het Netflix Is a Joke -festival dat in Los Angeles plaatsvond van 28 april tot 8 mei werden zes afleveringen van deze nieuwe reeks gefilmd in het Fonda Theater in de stad.

In de eerste aflevering wordt de kijker er weer eens aan herinnerd hoe Letterman een ster is in het breken van het ijs. De komiek begint met een grap over huidkanker: ‘Ik woonde ooit in Californië, in Rancho Melanoma.’ Waarna hij opmerkt dat hij – met zijn grijze baard - eruitziet als een ‘mennonitische kerkouder’. Zelfspot is de sleutel tot succes, zoveel is duidelijk. En lachen is het beste medicijn, ‘behalve als je gebroken ribben hebt’. Dan introduceert Letterman zijn eerste gast: Sam Morril. De jonge komiek, gezegend met een fijne baritonstem, springt meteen in het diepe: ‘Eigenlijk is het verliezen van je iPhone erger dan het verliezen van een dierbare.’

Hij corrigeert zichzelf: ‘Ja, niet je pa of ma, maar een tante of oom.’ Fascinerend is ook hoe Morril zaadjes plant in de hoofden van de toeschouwers. Zoals wanneer hij in een anekdote zijn vader structureel zijn ‘biologische vader’ noemt en het publiek vervolgens uitlegt dat hij die term gebruikt omdat pa een klootzak is. Morril is afkomstig uit New York en bezigt de misantropische humor waar de Big Apple zo om bekendstaat. In de tweede aflevering geeft Naomi Ekperigin ( Mythic Quest ) acte de présence met onder meer een grappensalvo over therapie en therapeuten. Zo vertelt ze over een psychiater die 350 dollar per uur vraagt.

Ekperigin vertelt deze zielenknijper waar het op staat: 'Als jij terug kan reizen in de tijd om te voorkomen dat mijn vader zijn gezin ontvlucht, dan betaal ik je wat je waard bent.' Oftewel, voor zo’n uurtarief moet je wonderen verrichten. In het gesprek dat na Ekperigins act volgt vraagt ze of ze Lettermans baard mag aanraken. De komiek knikt instemmend maar benadrukt wel dat dit alleen geldt voor Ekperigin, en niet voor de rest van de 1200 bezoekers. Dat moment is illustratief voor That's My Time with David Letterman : lekker casual en low-key. Gewoon luisteren naar komieken die met elkaar sparren, zonder pretenties.

Memorabel? Nee. Ontspannend. Ja.