Marc Maron: Too Real: Zelfbedachte wijsheden op post-its

Buiten beeld maakt komiek Marc Maron, onder meer bekend van zijn recente rol in Netflixserie GLOW , nog even gebruik van het toilet, voordat hij zijn broek dichtknoopt. Hij haalt diep adem, en komt vanachter de coulissen tevoorschijn. De bril- en baarddragende humorist neemt plaats op een kruk. ‘Ik kan er niet meer tegen. We weten niet wat zijn volgende stap zal zijn.’ Dit is natuurlijk een zinspeling op het presidentschap van Donald Trump. ‘Ik ben ‘s ochtends bang om de nieuwspagina’s op mijn telefoon te verversen. Want wat heeft hij midden in de nacht wel niet uitgespookt?’ Vrienden en kennissen die op Trump hebben gestemd krijgen ervanlangs: ‘Als ze op hem hebben gestemd dan moet ik de beslissing maken of ik ze nog wil blijven zien.’

Na tien minuten volgt een plotselinge omslag: ‘Ik weet niet hoeveel tijd ik nog heb.’ Maron kijkt om zich heen: ‘Ik bedoel niet in deze set, maar ik heb het over mijn leven. Dan stelt mijn vriendin voor om een bepaalde film te zien, maar is dat het waard. Qua tijd?’ Deze existentiële overpeinzing vormt de rode draad in de rest van de voorstelling. Maron vertelt dat hij geen behoefte heeft aan nieuwe muziek: hij is verzadigd. Maar bovenal is dat dus zonde van de tijd, zo proclameert hij stellig. Dan volgt een anekdote over een concert van The Rolling Stones. ‘Weet je wat ik denk als ik gratis tickets krijg? Zijn er wel genoeg parkeerplekken?’ Hij bedenkt ook andere excuusjes om niet te gaan. ‘Bill Wyman speelt al 20 jaar niet meer bij de band. Dan zijn het ook niet de echte Stones.’

Tijdens dergelijke grappen moet Maron ervoor waken dat hij niet zo’n bijna-bejaarde kleinkunstenaar wordt die voortdurend zit te zeveren over hoe vroeger alles beter was. Zoals met zijn observatie over het huidige televisietijdperk: ‘Het huidige medialandschap is net een vuilnisbelt. Er is een overvloed aan rotzooi maar er zijn ook pareltjes. Maar dan moet je wel goed zoeken.’ Tegelijkertijd sluit dat wel aan op het thema. De 53-jarige grappenmaker, een graag geziene gast bij de talkshow van Conan O’Brien, heeft naar eigen zeggen zijn jeugdigheid verloren. ‘Ik had een bijna dood-ervaring. Ik begon met joggen.’ Maron kreeg daarop last van zijn hart en bezocht een cardioloog. ‘Ze maakten een echo, het was een meisje.’ Maron vertelt dat hij sowieso altijd een rijbewijs bij zich draagt. Voor als iemand hem dood aantreft.

Ineens begint hij over het testament van zijn moeder. Er volgt nog een macabere grap: ‘Ze heeft aangegeven dat ze bij een eventueel medisch ongeval niet gereanimeerd wil worden en wie dan de beademing stop mag zetten. Dat is mijn jongere broer. Die heeft de eer.’ De komiek acteert teleurgesteld. Daarop haalt hij post-its tevoorschijn, die hij schrijft in de auto: een gevaarlijke exercitie dus. Hij leest voor: ‘Mijn comfort is oncomfortabel.’ Tegen het einde volgt nog een stukje over zijn relatie. Zijn vriendin is kunstschilder. ‘Na een werkdag vraag ik haar. Wat heb jij gedaan? En dan zie ik een prachtig doek. Dan vraagt ze me wat ik heb gedaan en dan haal ik een post-it uit mijn broek.’ Hij pakt er nog een: ‘We zullen voortleven als content op het internet.’