Lust Stories: iets te flagrante boodschap

Na Bombay Talkies (2013) is Lust Stories een nieuw Indiaas vierluik waarin de grens tussen liefde en lust naarstig wordt onderzocht. Het zwoele intro, met Art Deco-illustraties die niet zouden misstaan in een Woody Allen-film, insinueert dat sensuele sensaties aanstaande zijn. Maar geen van de vier korte speelfilms verdient het predicaat erotisch. De reeks had beter Jealousy (jaloezie) Stories kunnen heten, of Humiliation (vernedering) Stories. De plaats van handeling blijft India, waar kuisheid ook vandaag de dag nog hoog in het vaandel staat. Hoewel daar geleidelijk toch verandering in komt.

Neem het eerste verhaal, over een getrouwde docente die tijdens een verstikkende nacht in bed belandt bij één van haar studenten. Het is de eerste keer voor de naar verluidt 21-jarige jongeman. In het donker suggereert het geluid van een rits de seksuele handeling. Waarop de twee minnaars de volgende ochtend wakker worden in gescheiden bedden. Alsof we hier te maken hebben met een screwball-komedie uit de jaren vijftig. Niettemin heerst hier een feministische sfeer: het gehuwde hoofdpersonage vindt haar seksuele escapades legitiem: ‘Ik mag als getrouwde vrouw zogenaamd niet aan een andere man denken.’ En wie geeft haar ongelijk.

In het tweede lustverhaal komen we erachter dat een welgestelde man frequent de liefde bedrijft met zijn schoonmaakster, die hij na de copulatie liefdevol ‘een vuile teef’ noemt. Terwijl hij onder de douche is gestapt, gaat zij verder met boenen, schrobben, koken en bedden opmaken. Als ze thuiskomt begint het hele riedeltje weer opnieuw. Dit is Groundhog Day voor Indiase vrouwen uit de lage kaste: waar ze ook zijn, het huishouden is een onoverkomelijke nachtmerrie. De boodschap ligt er dik bovenop. De korte films zijn dan ook stuk voor stuk exponenten van Bollywood: misschien iets minder protserig en luid, maar met een doodeenvoudig, overzichtelijk plot.

In het derde verhaal - net als het tweede een onvervalst kammerspiel - is het na luttele seconden al evident dat de in beeld gebrachte man en vrouw geen echtpaar zijn. De telefoon gaat: manlief aan de lijn. Hij weet het, maar zij hebben het niet door. Totdat vrouwlief wordt verraden door een vriendin, die ditmaal niet garant voor haar wil staan. Ergo: wanneer de echtgenoot belt biecht ze de affaire op door aan te geven dat haar kameraad ‘er niet is’. In de afsluiter zien we tot slot opnieuw een jonge docente die haar borsten in bedwang moet houden in haar sari: een decolleté is uit den boze. Ze date met een man die uiteindelijk haar levenspartner wordt en krijgt tijdens een etentje het advies om ‘het bed flink te laten kraken’. Oma wil kleinkinderen. Maar de docente heeft meer seksuele baat bij haar vibrator.

Wie Lust Stories heeft gezien zal begrijpen dat het hier niet gaat om de ongebreidelde lust, maar om een onderliggende tragiek in de Indiase samenleving. Mannen moeten de bijkans barbaarse rollen aannemen die voor hun zijn geschreven, en vrouwen zijn op hun beurt verplicht om dienstbaar te zijn. Die archaïsche dynamiek verandert mondjesmaat, maar domineert ook de vier lustverhalen, die vakkundig zijn gefilmd en gestileerd ogen. Niettemin zijn de inherente boodschappen die worden verkondigd zo flagrant, dat kijkers buiten India waarschijnlijk toch zullen opteren voor een iets subtieler gebracht (sensueel of niet) drama.