Hierro S01E01: verdwijnen in de idylle

Foto credit: Lumière

De Argentijnse topacteur Darío Grandinetti speelt ze met overgave: mannen die iets op hun kerfstok hebben (zie ook het vorig jaar verschenen Rojo ). In de openingsscène van de eerste aflevering van Hierro (gesitueerd op het kleine Canarische eiland El Hierro) zien we hoe zijn personage, de plantagehouder Antonio Diaz, iets verstopt in een kast in een veld vol bananenbomen. Is het drugs? Een dag later staat zijn dochter op het punt om te trouwen in een idyllisch kerkje aan de kust, als de bruidegom niet op komt dagen. Beelden van een duiker die foto’s maakt van de krochten in de unheimische zee spreken boekdelen.

Familieleden zoeken met man en macht naar Diaz’ toekomstige schoonzoon. Die wordt natuurlijk door de duiker gevonden. Terwijl jongeren uit het dorp grappen dat de bruidegom, Fran, wellicht de avond ervoor teveel heeft geblowd, uit bindingsangst. Tegelijkertijd met deze tragedie arriveert de nieuwe hoofdcommissaris op het eiland (Candela Peña). Zij wordt geconfronteerd met een gesloten gemeenschap waar zaken plaatshebben die het daglicht niet kunnen verdragen. Probeer daar maar eens tussen te komen. En Diaz wordt al snel door de politie gezien als de mogelijke dader. Aan motieven geen gebrek.

Bijvoorbeeld omdat de beste man jaren eerder al veroordeeld is geweest voor moord. Maar ook omdat hij een buitenstaander is (die zijn steevast verdacht in dit soort whodunits). En hoe komt Diaz aan de wond in zijn hand? En hoe komt het dat de dochter van de hoofdcommissaris Fran kende? Het is bijna, zoals gesuggereerd wordt, ‘alsof men op het eiland al vooraf weet wat er staat te gebeuren’. Showrunner Pepe Coira neemt vervolgens ruim de tijd om alle mogelijke opties ruimschoots te verkennen. Want de eerste moord in 4,5 jaar op het schitterende maar desolate eiland verdient alle aandacht.

Hierro is opnieuw een voorbeeld van hoe Spaanstalig drama momenteel excelleert. Amerikaanse critici spreken ten aanzien van het aanbod van Amerikaanse streamingdiensten dikwijls van ‘ Peak TV ’. Hoogtijtelevisie. Maar laten we de Spaanstalige hausse ook niet over het hoofd zien. Mijn hemel, wat hebben ze het in de smiezen. Het maken van een onderhoudende, zinderende thriller is Coira en de zijnen op hun lijven geschreven. Dat de plaats van handeling een plek is waar je kan verdwijnen in de idylle en vermist kan raken in de omliggende stormige zee, draagt hier zonder twijfel aan bij.