Gasoline Alley: wrak van een film

Foto credits: Paramount Pictures

Begin april maakte de familie van Bruce Willis bekend dat de 67-jarige acteur stopt met acteren: hij lijdt aan afasie; een taalstoornis in de hersenen die kan ontstaan door een beroerte. Het komt erop neer dat Willis moeite heeft met spreken en taal begrijpen. In een artikel in de Los Angeles Times bleek vervolgens dat veel van Willis’ collega’s hiervan al jaren op de hoogte waren. De dialoog van de acteur werd ingeperkt en soms kreeg hij zijn tekst door via een oortje. Die wetenschap geeft Gasoline Alley – Willis’ op een na laatste film – een rare lading.

De thriller draait om tattoo-artiest Jimmy Jayne (Devon Sawa), die op een dag aan de tand gevoeld wordt door twee detectives. Vargas (Luke Wilson) en Freeman (Willis) hebben in een container een groep vermoorde sekswerkers gevonden. Ook vonden ze een aansteker met daarop het logo van Jayne’s tattooshop. Al snel wordt echter duidelijk dat Jayne er niets mee te maken heeft, en verleg je als kijker de focus naar de twee dienders. Met in het bijzonder Freeman, die sowieso al vrij zwijgzaam is, en daardoor verdacht – maar dat blijk dus óók te komen door Willis’ aandoening.

Niettemin gaat Jayne zelf op onderzoek uit en ontdekt hij een complot in een film die je eigenlijk geen film mag noemen, maar eerder een paar bijeengeraapte actiescènes met tussendoor wat horkerige tête-à-têtes. Filmmaker Edward Drake, die in 2021 ook al drie (!) films maakte met Willis, bedient zich van het lopende-band-model: uitgekauwde verhaallijnen, clichématig gefilmde actie en weinig inspirerende camerahoeken. Met Willis als een lokkertje. En kijkers die van een koude kermis thuiskomen.