Flaked S02: Tenenkrommend melodrama

Scenaristen Mark Chappell en Will Arnett situeren hun sitcom in Venice, aan de rand van Los Angeles. Daar, te midden van de koffiebarretjes en surfketen, beeldt veertiger Chip zich in dat hij het eeuwige leven heeft. De beroepsnarcist, vertolkt door de boomlange komiek Arnett, is in dit tweede seizoen nog lang niet af van zijn midlifecrisis. Hij wordt continu overmand door allerlei existentiële vraagstukken. Doet hij er wel toe? De onbenul zoekt zoals gebruikelijk naar bevestiging en vindt deze bij jonge vrouwen als zijn vriendin/minnares London (Ruth Kearney).

Zijn blonde muze wordt net als alle vrouwelijk personages in beeld gebracht als lustobject. Deze focus op het lichaam is blijkbaar onvermijdelijk. Hier zien we de heimelijke verlangens van een (mannelijke) veertiger. En wellicht ook de begeerten van de 47-jarige Arnett zelf, die vorig jaar scheidde van zijn partner, komiek Amy Poehler. Flaked voelt daardoor bij vlagen aan als autobiografisch: als kijker kan je je niet aan de indruk onttrekken dat Arnett ook in zijn privébestaan dwaalt over de zonovergoten straten van Venice (of een andere willekeurige plek), op zoek naar een nieuwe – bij voorkeur jongere – levenspartner.

Maar terug naar Chip, die zich in het eerste seizoen al ontpopt als pathologische leugenaar. Hij maakt in dit tweede seizoen opnieuw geen enkele significante dramatische ontwikkeling door. De zes nieuwe afleveringen beklijven daardoor amper: de uitgekauwde indie-muziek, de sentimentele montagescènes, en het aanstellerige gezever onderschrijven hoezeer het ontbeert aan een goed scenario. Bovenal is het acteerwerk buitengewoon treurig: Arnett heeft evenals zijn vrouwelijke tegenspeelsters zichtbaar moeite met de emotionelere scènes, waardoor het geheel oogt en voelt als een soapserie.

Netflix had alle bovengenoemde kritiek evenwel kunnen verwachten: Arnett heeft allang bewezen dat hij geen schrijftalent is. Zijn televisiedebuut Running Wild (2010-2011) was een artistieke flop; Het eerst seizoen van Flaked werd nog slechter ontvangen. De acteur, gezegend met een prachtige baritonstem, kan het schrijfwerk beter achterwege laten. Of zoals een recensent schreef over het eerste seizoen van Flaked: ‘We hebben genoeg van de mannelijke hoofdpersonages die zich gedragen als kinderen en daarmee wegkomen.’