Edha: ambitieus verhaal over wraak mondt uit in oppervlakkige soap

De grillige modewereld blijft een bron van inspiratie binnen de populaire cultuur. Van de overwerkte persoonlijke assistentes bij toonaangevende modebladen in The Devil Wears Prada en Ugly Betty, tot de grote schare aspirant-modellen in realityshows. In Edha wordt je meegezogen in de glamour, maar ook de onderbuik, van de Argentijnse modewereld.

Edha toont twee werelden in de modestad Buenos Aires: de luxueuze wereld van mode en haute couture en de onzichtbare wereld van onzeker werk en textiel sweatshops. In het midden van de chaos bloeit een relatie op tussen de excentrieke en enigszins grillige ontwerpster Edha (Juana Viale), die probeert haar pijn om te zettten in kunst, maar ondertussen worstelt met onder meer haar ambitieuze vader en de twijfelachtige praktijken van haar bedrijf; en Teo (Andrés Velencoso), een reizende verkoper, gebonden aan schulden en geobsedeerd door persoonlijke wraak.

Het meest interessante detail binnen het script is de omgekeerde machtsdynamiek. Edha wordt aangemoedigd om een veeleisende vrouw te zijn. Mensen werken uit zichzelf knetterhard om haar visie te verwezenlijken. Het dominante mediabeeld is dat de man Edha’s positie bekleedt en de vrouw zijn intrigerende muze speelt – zie ook het voor zes Oscars genomineerde Phantom Thread. Het is verfrissend dat de serie Edha’s status bewierookt. Regisseur Daniel Burman (Esperando al Mesías) probeert krampachtig een genuanceerd beeld te tonen van alle facetten van de modewereld. Van de ontwerpers en de investeerders, tot de muzen en de drugsdealers: niets is wat het lijkt.

De reden waarom de serie wankelt is tweeledig. Het ambitieuze script heeft vele subplots gevuld met clichés – wraak, obsessie, morele dillema’s. Er is geen goede balans tussen de verschillende verhaallijnen waardoor de subplots het verhaal ontwrichten. Daarnaast overtuigt het acteerwerk van het ensemble meer - zie bijvoorbeeld de jonge Elena (Delfina Chaves) - dan de minimale nuances in het spel van Viale en Velencoso. De voice-over, hoewel handig in de eerste aflevering, wordt op den duur overbodig en biedt geen verrijking van de conflicterende werelden – de wet, de Argentijnse onderwereld en de trivialisering van mode als kunst. Daarentegen is het visuele aspect wel aantrekkelijk. Edha toont prachtige panorama’s van Buenos Aires dankzij de onberispelijke cinematografie van een marginale subcultuur.

Edha is de meest recente Latijns-Amerikaanse originele serie van Netflix. Vergeleken met andere producties in de catalogus – zoals het Braziliaanse 3% of het Amerikaanse Narcos , dat zich grotendeels afspeelt in Colombia - is de serie niet de sterkste aanbod. Indien je houdt van een guilty pleasure; ontspan en laat je onderdompelen in de Argentijnse modewereld.