Daybreak S01E01: postapocalyptische Ferris Bueller’s Day Off

De 17-jarige Josh Wheeler (Colin Ford) is een van de overlevenden van een kernramp. In het immer zonnige Glendale, een buitenwijk van Los Angeles, heeft hij sindsdien weten te overleven. Veel volwassenen hebben de explosie niet overleefd, of zijn getransformeerd tot zogeheten ghoulies (zombies). De tieners hebben zich onderwijl onderverdeeld in verschillende stammen. Maar Josh, die op de middelbare school al een einzelgänger was, heeft zich vooralsnog en doelbewust in zijn eentje weten te verweren tegen al het kwaad. En daar komt in de eerste aflevering verandering in.

Josh formeert tegen wil en dank een nieuw gezelschap met twee andere bannelingen. Zijn doel in het leven, nu de aarde is verworden tot een nachtmerrie, is het vinden van zijn grote liefde Sam (Sophie Simnett). Het is evenwel maar de vraag of ze nog leeft, en tegelijk het bewijs dat puberjongens soms te veel met hun hart en te weinig met hun hoofd denken. En Daybreak - gebaseerd op de gelijknamige stripboekreeks - heeft ook een katalysator nodig die de plot voortstuwt.

De rector van de scholengemeenschap van Josh wordt gespeeld door Matthew Broderick. De acteur zal niet zonder reden zijn gecast. Hij is een levensechte referentie aan Ferris Bueller’s Day Off (1986), een van de grootste coming-of-age-films uit de geschiedenis. Je kan Josh dan ook zien als een moderne incarnatie van Ferris Bueller en Daybreak als een combinatie van Ferris Bueller's Day Off, Mad Max en American Vandal. De grote vijand in Daybreak is natuurlijk ‘de jock’, de gespierde highschoolatleet. De voetballers, rugbyers, golfers en basketballers hebben zich verenigd in een gewelddadige bende.

Het is aan Josh om deze pestkoppen te verslaan. Gelukkig gedijt hij beter in een postapocalyptische wereld: waar hij in het normale leven slechts een gemiddelde student was, weet hij zich in de apocalyps goed staande te houden tijdens een keur aan beproevingen. En de makers kunnen dit niet genoeg benadrukken: Josh babbelt voortdurend in de camera, tegen de kijker. Ook in de voice-over is het Josh dit en Josh dat. En personages vertellen elkaar – ook zo’n vorm van heiligschennis – hoe het verhaal ook alweer in elkaar steekt. Dat is een goedkope manier om een scène van context te voorzien. En alsjeblieft: beperk het aantal nodeloze flashbacks...

Daybreak probeert, via de bovengenoemde stijlmiddelen, een uiterst hippe titel te zijn. Misschien ook omdat de makers weten dat het genre van de zombieslasher verzadigd is – zie alleen al The Walking Dead , Fear the Walking Dead en een nog te verschijnen derde Walking Dead-serie. Maar deze nieuwe Netflix Original voegt weinig nieuws toe aan de verbeelding van de post-apocalyps. Sterker nog: het ontbreekt de serie aan originaliteit. Het gezever van Josh lijkt bijna een regelrechte kopie te zijn uit Zombieland (2009), waarin de onuitstaanbare Columbus (Jesse Eisenberg) even haarfijn uitlegt wat de regels zijn in een postapocalyptische samenleving, als je wil overleven.