Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Column: Blootgewoon

  •  
18-03-2021
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
103 keer bekeken
  •  
Gewoon Bloot
Wat doe je wanneer iets je ongemakkelijk maakt? Stop je het weg, of maak je het bespreekbaar?
Het maakte nogal wat discussie los: de vooraankondiging van het NTR-programma Gewoon. Bloot. dat aanstaande zondag op NPO Zapp van start gaat. Daarin mogen tien kinderen uit groep zeven en acht elke week vijf volwassenen het hemd van het lijf vragen. Letterlijk. De volwassenen zijn namelijk bloot.
Discussie is misschien niet het juiste woord. Er werd namelijk vrijwel direct een petitie gestart om de uitzending te stoppen. Het feit dat je als kijker de keuze hebt wel of niet op zondag rond 19:20 uur op NPO 3 af te stemmen was kennelijk niet afdoende. Ook Kees van der Staaij, de lijsttrekker van de SGP, uitte zijn ongenoegen over het programma. ‘Gewoon. Bloot is niet normaal.’ Eén ander woord viel me op bij dit nieuwsbericht. Kinderen zouden het volgens de SGP-voorman namelijk ‘ongemakkelijk’ vinden om naar blote mensen te kijken. ‘Dat is niet voor niets.’
Los van het feit of we de bewering dat alle kinderen zich inderdaad ongemakkelijk voelen maar direct als gospel aan moeten nemen, roept het interessante vragen op: is dit iets waar kinderen zich ongemakkelijk over moeten voelen? Waarom voelen zij/wij ons hier ongemakkelijk over? En kunnen we iets aan deze ongemakkelijkheid doen?
Stop je alles dat je ongemakkelijk maakt weg in een zo diep mogelijke put, zodat niemand ooit meer de woorden ‘Van der Staaij’ en ‘bloot’ met elkaar hoeft te associëren? Of maak je het juist het startpunt van een gesprek?
Dat laatste is wat dit programma wil doen. Gewoon. Bloot. – waarvan ik de eerste twee afleveringen heb gezien – maakt bloot bespreekbaar. Het laat zien dat ieder lichaam anders is, en waardevol. Zoals een van de volwassen deelnemers antwoordt op de vraag waarom hij meedoet aan het programma: ‘Je lichaam is een cadeau, daar moet je blij mee zijn.’ Dat is voor veel kinderen nog best moeilijk, zo bleek uit onderzoek van de Kindertelefoon, die vaak de vraag krijgt van kinderen of hun lichaam wel normaal is. Gewoon. Bloot., gemaakt in nauwe samenwerking met Rutgers, het Nederlandse kenniscentrum voor seksualiteit, gaat zorgvuldig met de deelnemers en de kijkers om. Voordat de aflevering begint is er een tekst te zien: ‘Let op: binnen enkele minuten zijn in dit programma blote lichamen te zien.’ Later volgt er een tweede waarschuwing. Zowel de kinderen als de volwassenen die deelnemen kunnen ook elk moment aangeven wanneer ze het toch niet prettig vinden en ermee willen stoppen. Niemand maakt hiervan gebruik. De incidentele gêne bij de kinderen maakt al snel plaats voor nieuwsgierigheid. ‘Het is eerst misschien een beetje raar en gek, maar eigenlijk ook weer normaal natuurlijk’, aldus een van de kinderen. ‘Iedereen heeft het (een bloot lichaam).’ Terzijde: niemand zegt zich ongemakkelijk te voelen.
Bij deze hele discours bekruipt me sowieso een beetje het gevoel dat in dit geval het ongemak meer bij de volwassenen dan bij de kinderen ligt. Het is iets waar ik mezelf ook weleens op betrap, bijvoorbeeld toen ik vijf jaar geleden voor een maandblad een reportage over nudisme maakte. Uiteraard hoorde daar ook een bezoek aan een nudistencamping bij. Uiteindelijk was ik, tussen alle kampeerders die me vriendelijk begroetten en te woord stonden, de enige die zich ongemakkelijk voelde, met al mijn kleren aan. Tegelijkertijd voelde ik ook een lichte jaloezie, voor het zo vanzelfsprekende bloot, het zo tevreden met en in je eigen vel zijn. Dat is iets dat ik mijn eigen zoon, nu bijna negen, toch ook heel erg graag mee zou willen geven.
Een programma zoals Gewoon. Bloot. kan daarvoor een mooie springplank zijn. Het programma – gericht op kinderen tussen de negen en twaalf jaar – bestaat uit acht afleveringen van vijftien minuten, iedere aflevering rondom een ander onderwerp, waarin de kinderen de volwassenen alles over hun lichaam mogen vragen. Bijvoorbeeld op welke lichaamsdelen de volwassenen het meest trots zijn en welke delen ze toch liever net ietsje anders hadden gezien. Dat kinderen daarbij merken dat ook grote mensen onzekerheden hebben, is van onschatbare waarde. Ook daarin zijn we allemaal anders, en gelijk.
Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je hier aan.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!