Ballers S2: zwart, rijk en vrij

 

 

Deze week is in de VS controverse ontstaan rond football-speler Colin Kaepernick. Hij weigerde op te staan tijdens het volkslied dat traditioneel voor iedere NFL-wedstrijd wordt gespeeld. Hij stelde niet de vlag te willen eren van een land dat haar donkere bevolking zomaar in de straten laat sterven. Daarmee werd een van de grootste tegenstellingen in de Amerikaanse sport voor de zoveelste keer benadrukt. NFL’s publiek en leiderschap bestaat voor een groot deel uit witte, conservatieve mannen die willen dat de NFL-spelers traditionele Amerikaanse waarden uitdragen. Hierdoor worden de vele zwarte NFL-spelers vaak in een voor hen onprettig keurslijf gestopt waarin ze niet zichzelf kunnen zijn. Het grootste succes van Ballers in seizoen 2 is dat het haar personages volledig uit dat keurslijf haalt.

Ballers vond het in seizoen 1 af en toe nog lastig om de juiste toon te vinden, waardoor ook veel grappen doodsloegen. Dat is nu niet meer het geval. Het is duidelijker dan ooit dat Ballers’ plot vanuit een zwart perspectief wordt verteld, en dat de serie in eerste instantie voor een zwart publiek bedoeld is. Zo zien we NFL-spelers die tegen hun managers ingaan en meer geld eisen, omdat ze vinden dat ze daar recht op hebben. Vervolgens zien we de spelers ook samen met hun vrienden uitgebreid genieten van hun geld en hun vrijheid. Ballers geeft hen daarbij de vrijheid om hun eigen identiteit uit te drukken zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken over traditionele waarden. Een gezin kan gelukkig zijn, zelfs als pa en ma twerken voor hun dochter!

En als er iets fout gaat? Dan is er altijd nog Spencer om de boel te redden. Dat wordt helaas iets te vaak Spencer’s enige functie in het verhaal. Zijn personage wordt niet meer op een echt interessante manier ontwikkeld. De grootste verandering is dat Spencer steeds afhankelijker wordt van pijnstillers en dat een – vrij clichématig – geheim uit het verleden hem komt achtervolgen. Daarbij krijgt hij te maken met de concurrerende financieel adviseur Andre Allen. Dit is een heerlijk smeuïge schurk die met belachelijk veel plezier gespeeld wordt door Andy Garcia.