All That Breathes: knap portret van sympathiekelingen

Foto credits: HBO

Twee mannen waden door een rivier, op weg naar een gewonde roofvogel. Ze lachen hun ongemak weg. Dit hoort bij hun roeping. Broers Saud en Nadeem hebben al vaker met dit bijltje gehakt. Ze runnen een vogelopvang in het hart van New Delhi. Daar vangen ze vooral zwarte wouwen op; die hebben het heel zwaar in de Indiase metropool. Zo is het bij moslims (en Saud en Nadeem zijn ook islamitisch) de gewoonte om de roofvogels niet te voeren. Dat zou ongeluk brengen. Maar Saud en Nadeem denken daar anders over en zijn bovendien al van jongs af aan gefascineerd door alle wezens die in de lucht vliegen.

Daar draait All That Breathes evident om: dierenliefde. Met in de hoofdrol twee sympathiekelingen die naast hun eigen carrière (Saud en Nadeem zijn hoogopgeleid en hebben goede banen) de afgelopen tien jaar meer dan 20.000 (!) vogels hebben gered. Het is geen verrassing dat deze documentaire, gemaakt door de Indiase documentairemaker Shaunak Sen, al snel uitgroeide tot een publiekslieveling op filmfestivals. Daarnaast is All That Breathes de eerste film die in Cannes (beste documentaire) én op Sundance (de grote juryprijs) werd bekroond.

Al die lof heeft misschien ook te maken met de knappe wijze waarop Sen al dan niet zijdelings allerlei andere onderwerpen bespreekt, zoals de luchtvervuiling in New Delhi en de animositeit tussen hindoes en moslims. All That Breathes is in dat opzicht een pregnante film die zich ook laat omschrijven als een intrigerende blik op het India van nu. Waar wereldverbeteraars als Saud en Nadeem anderen inspireren tot klimaatactivisme.