Zeeschildpadden Spin off - Joost Huijsing

Twee weken geleden was ik in het Natuur Historisch Museum in Maastricht. Samen met Maggie Muurmans op bezoek bij een bijna 70 miljoen jaar oud fossiel. Maggie werkt al jaren aan beschermingsprojecten van zeeschildpadden, van Nicaragua tot Indonesië. Maar één van de oudste zeeschildpadden ter wereld die op nog geen 10 kilometer van haar ouderlijk huis te vinden is had ze nog nooit gezien. Dus gingen we samen dat bijzondere fossiel bekijken.

Tot zoverre: geen enkele reden om er nu op terug te komen. Ware het niet dat er in dat mooie museum iets bijzonders gebeurde wat niet in de reportage werd verwerkt. Maggie en ik werden rondgeleid door paleontoloog Anne Schulp. En tussen Anne en Maggie sloeg een vonk over. Allebei enthousiaste mensen die wat wíllen. Maggie wil de zeeschildpadden in Pulau Banyak redden en dat kan alleen als je de plaatselijke bevolking erbij betrekt. Want ze zoeken niet naar schildpadeieren omdat het Pasen is…. ze zoeken ze omdat ze eetbaar zijn. Net als het zeeschildpaddenvlees en dus vangen de plaatselijke vissers de volwassen dieren. Nu kan je wel zeggen dat dat allemaal niet moet omdat anders de zeeschildpad uitsterft, maar beter is om alternatieven te bieden. Dus zijn er ex-vissers die nu de eieren op het strand bewaken. En wordt er gewerkt aan ecotoerisme als nieuwe bron van inkomsten.

Maar Maggie wil meer: ze wil een klein informatiecentrum bouwen waar de bewoners van de Pulau Banyak eilanden kunnen zien hoe de zeeschildpad leeft en wat zijn rol is in het ecosysteem van de oceanen. Tijdens het korte bezoek aan het Maastrichtse Museum vroeg Maggie aan Anne of hij haar misschien kon helpen. Hij doet immers veel aan eduactie en kon haar misschien aan wat restmateriaal helpen voor het toekomstige bezoekerscentrum.

Binnen een half uur (we waren alle drie duk en hadden nog andere afspraken) was Anne zo enthousiast geworden over het project dat hij allerlei hulp toezegde. Hij kon wel zorgen voor wat afgietsels van fossielen, hij kon adviezen geven eé hij wou wel een keer langs komen…. Maastricht-Sumatra hoeveel kilometer zou dat zijn?
Het contact tussen Maggie en Anne gaat vast iets moois opleveren en daar houden we u van op de hoogte via radio en internet.

Vroege Vogels heeft veel om trots op te zijn. In ruim dertig jaar hebben we prijzen gewonnen, met als hoogtepunt de allereerste Prins Bernhard Fonds prijs voor Natuurbehoud. Er is ook een vogelhut naar ons genoemd bij de Ackerdijkse Plassen (ik ben wel benieuwd of die nog steeds bestaat), we hebben een lange afstands wandelroute gekregen (van het Zwin naar Schiermonnikoog) en op de grens tussen Polen en Duitsland ligt ‘ons’ Vroege Vogels eiland. Nóg trotser ben ik op de zaken die door Vroege Vogels zijn aangekaart. Op de spin off’s zoals Natuurkalender of Bomen voor Koeien. En vanaf nu ook op de samenwerking in het Bezoekerscentrum in Indonesië. Maggie mailde me net dat ze met extra enthousiasme nu weer op weg is naar haar zeeschildpadden.

Joost Huijsing, 9 april