Yvonne Zwikker: Eten en gegeten worden_11_04_2008

Midden op de franse weg lag een dode boommarter. Nog helemaal gaaf, maar geen beweging meer in te krijgen.  We legden hem of haar in de berm om te voorkomen dat ze tot moes gereden werd. In de berm was het een beter uitgangspunt voor de kringloop en veiliger voor aaseters. Een Frans stel stapte van de fiets en dacht dat we pech hadden, maar het was de boommarter die pech gehad had.  ‘Oh, un martre des Pins’ concludeerde madam en ze vervolgde gelijk dat dat niet zo erg was. Er waren er genoeg in dit natuurgebied en het was toch een rover. Ze somde op wat hij allemaal at. Dat had ze niet moeten doen. Mijn man vroeg wat zij zo al at?  Het is tussen die Fransen en ons niet meer goed gekomen. Eten en gegeten worden is een pijnlijk onderwerp.

Ook pijnlijk was de tweedeling in de groep tijdens een natuurexcursie. Oorzaak: een ziek egeltje. Zo ontstonden er aanhangers van: ‘Ah, wat zielig, die moet naar het egelasiel’ en van: ‘De natuur regelt het zelf, afblijven en niet mee bemoeien’.  De rationele lobby, dode dieren zijn weer voedsel voor andere dieren,  was het sterkst en wist te overtuigen. Dus liepen we verder. Later bleek dat een van de natuurliefhebsters was teruggegaan. Eenmaal weer thuis, kon ze niet leven met de genomen  beslissing. Ze vond het beest terug in het bos en wikkelde het in een handdoek. Het egelasiel was blij met de patiënt. Zonder zieke egeltjes geen toekomst voor het asiel. Het egeltje is uiteindelijk toch overleden, maar onder waardige omstandigheden, aldus de natuurliefhebster.  Of heeft de doodstrijd nu juist veel langer geduurd? We zullen het nooit weten. Komt zo’n overleden egeltje ook weer terug in de kringloop?

Nu is mijn kat – een lief rood loeder - ernstig ziek, wat doe ik als zij overlijdt? Breng ik haar naar het crematorium? Begraaf ik haar, wetende dat er allemaal kevertjes aan haar gaan knagen.  Of laat ik haar achter bij de dierenarts en wordt ze vermalen tot dierenvoer. Terug in de kringloop is zo mooi gezegd, maar…..  Ik hoop dat mijn kat doet, zoals je wel in boeken leest:  tegen de tijd dat de kat haar einde voelt naderen, kruipt ze weg om te sterven en nooit meer gevonden te worden. Maar ik ken dat rode loeder van mij, dat doet ze vast niet.