Wolvenroedel floreert op de Veluwe

Dit weekend trok een hele Veluwse wolvenfamilie van acht wolven langs een camera van de Zoogdiervereniging. Beelden die zo scherp zijn, zijn zeldzaam en het is de eerste keer dat de hele groep tegelijk op film staat. Daarmee wordt bekend dat er van de negen welpen van 2019 en 2020 nog zeven in leven zijn. Volgens de Zoogdierenvereniging duidt dit op ruim voldoende beschikbaarheid van voedsel: herten en zwijnen.

Beeld: Hans Hasper en Raya Strikwerda, Wolvenmeldpunt Zoogdiervereniging

Op het filmpje zie je hoe waarschijnlijk de moeder voorop loopt, gevolgd door vader en de vier jongen die dit jaar geboren zijn. Even later komen nog twee wolven langs: de pubers die in het voorjaar van 2019 geboren zijn. Het wolvenpaar kreeg in 2019 vijf welpen. Eén daarvan is in 2019 doodgereden en een ander heeft zich met partner gevestigd op de Zuidelijke Veluwe. Van het vijfde jong uit 2019 is niet bekend waar deze is. Een serieuze roedel die zich nu op de Veluwe aan het vormen is. 

Naast de beelden vinden vrijwilligers van de Zoogdiervereniging veel wolvendrollen. "Dit laat duidelijk zien wat ze vooral eten: edelhert, ree, damhert en jonge wilde zwijnen", aldus Mirte Kruit, regiocoördinator van het Wolvenmeldpunt. Ook laat DNA uit de markeringsdrollen in het nieuwe gebied de herkomst van een wolf zien. Veel jonge wolven die uitzwermen worden pas weer ontdekt nadat ze succesvol een eigen territorium gevonden hebben en dit markeren door het gebied met poep af te bakenen.

Zoogdierenvereniging verwacht dat de vier van 2020 uitzwermen wanneer de paartijd begint. Half februari wordt de moeder van de familie voor korte vruchtbaar. De mannelijke nakomelingen die dat ook wel interessant vinden worden dan door de vader hardhandig terecht gewezen. Veel mannelijke welpen van vorige jaren vertrekken dan ook rond februari uit hun geboorteroedel. De geboorte van de jongste lichting welpen kondigt vaak een volgende exodus aan.

Wolven die vertrekken, beginnen eerst met korte uitstapjes en gaan vervolgens voor de grote tocht. Dat is een kriskras zwerftocht op zoek naar een eigen territorium en een partner. Die tocht kan ook weer terugleiden tot in het ouderlijk territorium. Daar zijn ze altijd welkom om te verblijven en weer even op krachten komen, maar uiteindelijk vertrekt elke zoon of dochter naar een eigen territorium, soms meer dan duizend kilometer ver weg en soms pal naast dat van de ouders.

Bron: Leo Linnartz (ARK Natuurontwikkeling), Mirte Kruit (Natuurmonumenten) en Glenn Lelieveld (Zoogdiervereniging)