De witte kievitsbloem dreigt uit te sterven. Natuurmonumenten luidt de alarmklok. De laatste groeiplaats waar de plant nog in het wild in de zuivere witte vorm voorkomt, kampt met verdroging. De kievitsbloem heeft het nodig om af en toe overstroomd te worden door de Oude Aa. Het waterpeil in het natuurgebied vlakbij het Groningse Haren moet hoger, om deze zeldzame plant te redden. De witte kievitsbloem verdwijnt in rap tempo. Vorig jaar stonden er nog ongeveer dertig exemplaren, nu nog vijftien.
Laatste groeiplaats
Van oudsher stond Haren bij plantenliefhebbers bekend als een belangrijke groeiplaats van de witte kievitsbloem. Berichtgeving uit 1898 schrijft over duizenden bloeiende exemplaren. De laatste exemplaren groeien in de polder Oosterland. Het bolgewas bloeit in het vroege voorjaar met grote witte klokvormige bloemen. Op andere plaatsen in Nederland heeft de wilde kievitsbloem vooral bruinrode bloemen.
Redden
Al jaren voert Natuurmonumenten overleg met provincie, waterschap en aangrenzende boeren om de groeiplaats laatste witte kievitsbloemen te redden. Na aandringen heeft het waterschap als eigenaar van de groeiplaats het beheer aangepast. Binnen de jarenlang lopende landinrichting ligt het voorstel om het perceel aan Natuurmonumenten toe te delen.
Waterpeil
De polder Oosterland waar de laatste groeiplaats van de witte kievitsbloem ligt, is aangewezen als natuurgebied. Daarnaast is de polder ingericht als noodwaterbergingsgebied. Het geplande hogere waterpeil voor de natuur is echter nog steeds niet ingesteld. Voor de kievitsbloemen is haast geboden. Natuurmonumenten doet een dringend beroep op provincie en waterschap om het peil zodanig in te stellen, dat de witte kievitsbloemen kunnen overleven.
Verjaardag
De noodroep van Natuurmonumenten komt op de dag dat de vereniging haar verjaardag viert. Op 22 april 1905 richtte Jac. P. Thijsse samen met andere mensen de natuurorganisatie op. De reden was de dreiging dat het Naardermeer zou veranderen in een vuilnisbelt. Honderdenzeven jaar later is het Naardermeer nog steeds een prachtig natuurgebied. Het mogelijk uitsterven van de witte kievitsbloemen anno nu laat zien dat het bestaansrecht van een particuliere natuurbeschermingsorganisatie onverminderd groot is.