Videoblog: Hoge verwachtingen

Eindelijk aan bloggen toe. Vandaag naar het dorp Bodo geweest en daarna wederom in drie uur verkeerschaos gestaan. Wat je hier op de weg ziet gaat ieder voorstellingsvermogen te boven. Het verkeer is een soort permanente vorm van straattheater voor oude, totaal gerecyclede auto's. Wie genoeg heeft van de stilstaande en kilometerslange sliert verkeer op de asfalt tweebaansweg, verhuist simpelweg naar de bemodderde hobbels en geulen ernaast en rijdt en glibbert daar in het donker verder. Om nog iets naar rechts op te schuiven als het ook hier te druk wordt. waarbij  een andere auto soms met een vriendelijke beuk opzij gemanoeuvreerd wordt. Hierbij rijden de auto's vaak met ingeklapte spiegels een centimeter of tien uit elkaar: hogere stuurmanskunst.

Op het hoogtepunt van het vekeersinfarct werd er op onze weghelft zowel rechts als links van ons spook gereden. Veel mannen laten hun auto gewoon op de weg achter om tegen de vangrail te plassen, zodat andere auto's en vrachtwagencombinaties hier weer omheen moeten manoeuvreren. We lachen er maar om.

Minder leuk, maar minstens zo indrukwekkend was ons bezoek aan het dorp Bodo. Hier hebben grote olielekkages de mangrovebossen ernstig aangetast, de visgronden vernietigd en vele mensen ziek gemaakt. Ook hier hadden vele stamhoofden zich verzameld in het dorpshuis om ons te ontvangen en ook hier hechten ze uitzonderlijk veel waarde aan onze komst en ons programma. De dorpelingen verwachten na vele jaren van uitIzichtloosheid dat ons uitzending het verschil zal maken, dat de wereld naar ze zal luisteren en dat er nu eindelijk een constructieve oplossing komt.

Wat zijn de verwachtingen hoog gespannen!! Kunnen we dit ooit waarmaken?

Menno