‘Surinaamse Wadden’ belangrijk voor steltlopers

Net als in ons deel van het noordelijk halfrond is ook in Noord-Amerika de vogeltrek begonnen. Miljoenen vogels vliegen naar Zuid-Amerika om daar de winter door te brengen. Met name steltlopers als de zilverplevier en de grijze strandloper stoppen onderweg bij de kust van Suriname. Volgens de Nederlandse natuurbeschermer Arne Lesterhuis heeft dit gebied veel gelijkenissen met onze Waddenzee. Zo zijn deze ‘Surinaamse Wadden’ met zijn modderbanken en zoutwatermoerassen volgens hem van internationaal belang voor miljoenen vogels en is het een van de belangrijkste overwinteringsgebieden in Zuid-Amerika. Ondanks dat wordt het vogelwalhalla nog niet goed genoeg beschermd, aldus Lesterhuis, en dat is broodnodig.

Lesterhuis woont en werkt in Paraguay als projectleider en natuurbeschermer bij Manomet. Dat is een milieuorganisatie uit de Verenigde Staten, die zich al meer dan 50 jaar inzet voor het behoud van natuurlijke hulpbronnen voor zowel mens als dier. Lesterhuis houdt zich vooral bezig met de bescherming van gebieden, die van belang zijn voor steltlopers, die tussen Noord- en Zuid-Amerika trekken. Uit recent onderzoek blijkt het met veel van deze wadvogels binnen de West-Atlantische Trekroute niet goed gaan. Lesterhuis pleit daarom ook voor een betere bescherming.

Je kunt ze soms zien rennen aan het strand, op en neer met de beweging van de golven, op zoek naar slakjes en wormpjes. Drieteenstrandlopers trekken in het voor- en najaar door Nederland om zich op te vetten. In grote aantallen verblijven ze tijdelijk in ons Waddengebied, op zoek naar garnalen, het belangrijkste voedsel van deze kleine vogels. Maar de Amerikaanse broertjes en zusjes van deze trippelende grijze bolletjes gebruiken de Surinaamse Wadden als pleisterplaats. Deze drietenen trekken niet langs Nederland, maar gaan via hun Noord-Amerikaanse broedgebieden naar Zuid-Amerika om daar tot op de zuidpunt van Argentinië te overwinteren.

Een kleine kop, een lange nek, een gestreepte borst en geelgroene poten. De gestreepte strandloper broedt in Canada en Rusland en trekt ook via de Surinaamse Wadden naar zijn overwinteringsgebieden in Zuid-Amerika. Deze langeafstandstrekker overwintert ook in Australië en Nieuw-Zeeland. Elk jaar worden er exemplaren van deze soort in Nederland gezien. Sinds de jaren 80 is de populatie van de gestreepte strandloper flink afgenomen, met schattingen tot wel 50%.

Een van de soorten die Lesterhuis bestudeert is een steltloper, die in het uiterste zuiden van Zuid-Amerika voorkomt. Het is de magelhaenplevier. De kleur van deze vogel is bleekgrijs, de buik is wit, hij heeft korte roodgekleurde poten en een zwarte snavel. Het gaat niet goed met deze steltloper. Op de rode lijst van IUCN heeft de magelhaenplevier de status kwetsbaar. Zo wordt zijn leefgebied in Patagonië aangetast door begrazing van vee. Met zogeheten 'nestbeschermers' proberen Lesterhuis en zijn collega's de magelhaenplevier te beschermen tegen de grazers.