Steenuilen

Sinds 1960 is het aantal steenuilen met meer dan de helft afgenomen. Belangrijkste oorzaak is het verslechteren van zijn leefgebied door het verdwijnen of niet onderhouden van landschapselementen als houtwallen, knotwilgen, hoogstamfruitboomgaarden of hagen. Doordat veel graslanden omgezet zijn in akker, is zijn favoriete prooi, de regenworm, minder beschikbaar. Maar ook ander voedsel zoals veldmuizen, mussen en meikevers zijn minder algemeen door een ander beheer van de agrarische gronden.

In twee provincies gaat het nog redelijk met de steenuil. Dat zijn Gelderland en Overijssel, en met name in Overijssel werken provincie en particuliere organisaties aan de EHBO voor steenuilen, door het beschikbaar stellen van nestkasten en de aanleg van poelen en fruitboomgaarden. Daarbij spelen lokale steenuil-werkgroepen een hoofdrol.

De steenuil is ons kleinste uiltje, met een lengte van 21 tot 23 cm. Kenmerkend zijn vooral z'n gele ogen en de lichte oogstreep die dit uiltje een beetje een streng uiterlijk geven. Meestal zie je hem rechtopzittend op de uitkijk en bij verstoring wil hij wel eens een beetje gaan wippen op zijn poten.

Zijn voedsel bestaat uit muizen, kleine vogels, kevers, sprinkhanen, vlinders, regenwormen, maar ook kikkers, mollen, vleermuizen en zelfs vissen staan op het menu.

Door achterstallig onderhoud of verdwijnen van knotwilgen en oude fruitbomen zijn veel natuurlijke broedplaatsen verdwenen. Nestgelegenheid in rommelschuurtjes, maar ook in huizen en boerderijen neemt af omdat ze niet meer toegankelijk zijn. Alles moet tegenwoordig potdicht en geïsoleerd zijn. Naast de verslechtering van het leefgebied en afname van natuurlijke nestholtes, komen veel steenuilen ook om in het verkeer. Maar liefst 47% van de geringde steenuilen worden teruggemeld als verkeersslachtoffer!

Meer informatie